معاونت فرهنگی مدرسه علمیه الزهراء شاهین دژ

روز جوان به ياد علي اكبر(ع)

مرد مي خواند:

تازه جوانم علي
سر روانم علي
و ما سينه مي زديم براي جواني كه نامش علي اكبر بود و جواني سرو قامت بوده.
مرد مي خواند:
اي شبه پيغمبر علي…

و ما گريه مي كرديم براي جواني كه سرو قامت بوده و شبيه پيامبر اسلام بوده است لابد كسي كه شبيه پيامبر بوده خيلي زيبا و دوست داشتني بوده. و چون يك تنه به دل دشمن زده لابد شجاعت را از پدر بزرگوارش علي (عليه السلام) به ارث برده. پسري كه اولين سپر بلاي پدر مي شود. و اين همه ي دانستنيهاي ما بود از حضرت علي اكبر (عليه السلام).

بعدها در دوران نوجواني كتابي خوانديم از سيد مهدي شجاعي به نام (پدر عشق، ‌پسر عشق) كه سيد با قلم هميشه روانش، ‌توصيف كرده بود ارتباط قشنگ علي اكبر (عليه السلام) حسين با پدرش اما هنوز هيچ نمي دانيم از اول شهيد كربلا. و حالا مي خواهيم بيشتر با او آشنا شويم.

نکات اخلاقی در غذا خوردن

آداب و اخلاق غذا خوردن را می توان در سه بخش اخلاق فردی، اخلاق اجتماعی و مسئولیتهای ناشی از نعمت طعام، پی گیری کرد، به گونه ای که احترام به نعمتهای الهی، ممنوعیت بدگویی از غذا، زیر مجموعه اخلاق فردی، و اجتماع برای صرف غذا، توجه به خدمتکار و اطرافیان، زیرمجموعه اخلاق اجتماعی است و از این رهگذر به مسئولیتهای خود در برابر نعمت طعام می رسیم که با شکرگزاری از خالق و مخلوق، دوری از ظلم و فساد، عدم اسراف، توجه به فقرا و …؛ تحقق می یابد.

    کلید واژه:
غذا خوردن، اخلاق فردی، اخلاق اجتماعی، مسئولیتها.

اسلام در آداب خوردن غذا، نکته های اخلاقی - تربیتی فراوانی دارد، و انسان را متوجه این مطلب می سازد که اخلاق در تمام لحظه های زندگی - حتي غذا خوردن - مورد تأكيد است. عمل و توجه به هريك از اين آداب، مكمل اخلاق فردي و اجتماعي خواهد بود. اهتمام فوق‌العاده اسلام به اين نكته ها و كمرنگ شدن اين دستورها در جامعه امروز سبب شد تا اين مسئله در نوشتاري جداگانه، تبيين شود.

الف. اخلاق فردي
1. احترام نعمتهاي الهي
احترام و ادب اولياي الهي در هنگام غذا خوردن، تا بدانجا بود که کفشها را در مي‌آوردند و به پيروان خويش نيز امر مي‌كردند كه كنار سفره، كفشهاي خويش را بيرون آورند. رسول خدا- صلی الله علیه وآله - مي‌فرمايد: «اخْلَعُوا نِعَالَكُمْ عِنْدَ الطَّعَامِ فَإِنَّهُ سُنَّةٌ جَمِيلَةٌ وَ أَرْوَحُ لِلْقَدَمَيْنِ؛¹ هنگام غذا خوردن، كفشهاي خود را از پاها در آوريد كه اين كار، سنتي زيبا است و باعث راحتي پاها مي‌شود.»
رسول خدا- صلی الله علیه وآله - هميشه در كنار سفره همانند بندگان - دو زانو- مى نشست تا آنجا که گاهی ديگران به ایشان اعتراض مي‌كردند؛ چنان‌كه زني آن بزرگوار را در حال غذا خوردن ديد، به آن حضرت [به اعتراض] عرض كرد: «اى پيامبر- صلی الله علیه وآله -، تو همانند بندگان غذا مى خورى و چون بندگان مى نشينى؟»رسول خدا- صلی الله علیه وآله - به آن زن فرمود: «واى بر تو! چه بنده اى از من بنده تر است؟»²
امام صادق- علیه السلام - در پاسخ به شخصي كه پرسيد: «به چه علتي رسول خدا- صلی الله علیه وآله - همانند بندگان غذا مي‌خورد؟» فرمود: «تَوَاضُعاً لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ؛³ براي تواضع [و ادب] در پيشگاه خداوند متعال.» و این راز احترام و ادب اولیاء الهی به هنگام غذا خوردن است.

2. بدگويي از غذا ممنوع
غذا، نعمتي الهي است كه در اختيار همه موجودات زنده قرار گرفته است. مطالعه تاريخ، ما را به اين مهم رهنمون مي‌سازد كه برخي از امتهاي پيشين به دليل كفران نعمت، بسياري از نعمتهاي الهي را از دست دادند‌ و عواقب تلخ آن را چشيده‌اند.
كفر نعمت مكن كه در كفران
نيست اميد رحمت و غفران
انس بن مالك نقل مي‌كند که رسول خدا- صلی الله علیه وآله - هرگز از غذا و كيفيت طبخ آن، ايراد نمى گرفت، اگر آن را دوست داشت مى خورد و اگر دوست نداشت نمى خورد.⁴
متأسفانه در برخي خانواده‌ها تنها غذايي بايد پخت شود كه سرپرست خانواده، آن را دوست داشته باشد و ساير اعضاي خانواده حق هيچ‌گونه اظهار نظري ندارند؛ در حالي كه از نظر دين اسلام بايد دست كدبانوي خانه در پخت غذا باز باشد و بتواند غذاهاي مختلف و سازگار با سليقه اكثريت خانواده تهيه كند. امام صادق- علیه السلام - به نقل از رسول خدا- صلی الله علیه وآله - مي‌فرمايد: «الْمُؤْمِنُ يَأْكُلُ بِشَهْوَةِ أَهْلِهِ وَ الْمُنَافِقُ يَأْكُلُ أَهْلُهُ بِشَهْوَتِهِ؛⁵ مؤمن، به ميل خانواده اش غذا مى خورد و منافق، خانواده اش به ميل او غذا مى خورند.»

ادامه »

تکلیف و تکلیف گرایی

برادران! آیا تا به حال فکر کرده اید که یک پاسدار باید چه خصوصیاتی داشته باشد؟ چگونه باید کار کند، چگونه باید زندگی کند و چگونه باید بمیرد؟ اینکه بعضیها می گویند «لا یکلف الله نفساً الا وسعها» و «ما مکلف به تکلیفیم تا جایی که در توان داریم» متأسفانه این را درست معنا نمی کنند. به نظر حقیر در مورد ما پاسدارها توان این نیست که یک روز از صبح تا شب کار کنیم، عملیات انجام دهیم و بعد خسته شویم و به این آیه پناه آوریم. بلکه معنی توان این است که پاسدار باید آنقدر کار کند که از بی خوابی و خستگی چرت بزند، بیدار که شد دوباره کار کند تا جایی که از حال برود و نقش زمین شود و اگر دوباره به هوش آمد به کار ادامه دهد. نیروهای ستادی هم همینطور. مثلاً پاسداری که در پرسنلی کار می کند وقتی می تواند بگوید در حد توان خود کار کرده ام که آنقدر با قلم و کاغذ و خودکار کار کند که دیگر چشمهایش نبیند.

برای دلخوشی خودمان قرآن را ترجمه به مطلوب نکنیم. یعنی چه که از صبح تا شب کار کنیم بعد بگویی که من در حد توان خود کار کردم… مگر با این وضع می شود به درجه سربازی امام زمان رسید؟ مگر می شود اینطور منتظر بود و دعای فرج خواند…

منبع: کتاب «خداحافظ سردار»، چاپ سوم، صفحه 182

نهی از منکرهای قضا شده!

هیچ چیز، جای واجبات ما را نمی گیرد ، متاسفانه ما در فرار از واجبات دینی به مستحبات پناه می بریم ، فکر کردیم که 10 تا زیارت عاشورا بگذاریم ، جایگزین سکوت ما در برابر ظلم و جایگزین بی همتی ما در برابر فقر محرومین و تکاثر متکاثرین می شود ! اینجور نیست .
همان قدر که دغدغه نمازها و روزه های قضا شده را داریم ، باید دغدغه نهی از منکرهای قضا شده مان را نیز داشته باشیم . چه نهی از منکر هایی که از ما قضا شد ، با توجیهات مختلف !

وحید جلیلی

منبع: سخنرانی وحید جلیلی در تجمع روز دانشجوی دانشگاه زاهدان (+)

جاده انقلاب

در جاده انقلاب روی تابلو نوشته شده:
جاده لغزنده است، دشمنان مشغول کارند، با احتیاط برانید،
با دنده لج حرکت نکنید، سبقت ممنوع،
 دیر رسیدن به پست و مقام بهتر از هرگز نرسیدن به امام است
حداکثر سرعتتان از سرعت ولایت فقیه بیشتر نباشد،
اگر پشتیبان ولایت نیستید لااقل کمربند دشمن را نبندید،
با وضو وارد شوید، این جاده مطهر به خون شهداست.
حسین قدیانی

مهربانترین آیه قرآن کدام است؟

پرسش بسیار مهم و قابل توجهی را مطرح فرموده اید، که خیلی مختصر به آن پاسخ بدهیم به نظر ما گسترده ترین آیه در بعد رأفت و مهربانی آیه ۵۳ سوره زخرف است که خداوند به پیامبر رحمتش می فرماید:

«قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ إِنَّ اللهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ؛بگو(ای پیامبر) ای بندگان من که بر خودتان اسراف در گناه انجام داده اید(هرگز) از رحمت خدا ناامید نشوید چرا که همانا خداوند می آمرزد گناهان شما را بطور کل و همانا خداوند آمرزنده و مهربان است.
در بعضی از احادیث ما وارد شده است که وقتی این آیه نازل شد شیطان رجیم از خشم و عصبانیت آنچنان صیحه و شیونی سرداد که به حالت غش در آمد و گفت با نزول این آیه من نا امید و بیچاره شدم و خداوند با این آیه کمر مرا شکست چرا که هر چه من در گمراهی و ضلالت انسان تلاش نموده و آنها را به گناه و معصیت وادار نمایم خداوند با این آیه به همه آنها وعده آمرزش و بخشش داده است.
اگر کسی به نکات ظریف این آیه دقت کند نهایت مهرورزی و عطوفت خالق یکتا را نسبت به بندگانش مشاهده خواهد کرد و ما تنها به چند نکته اشاره می کنیم.
۱.تعبیر به (یا عبادی) آغازگر لطفی بی نهایت و مهربانی عظیم از ناحیه پروردگار است به کسانی که با گناه و معصیت خودشان را از عبودیت خدا خارج کرده اند.
۲.جمله (لا تفظو) آنچنان امید و نشاطی در بندگان خدا ایجاد می کند که عشق و محبت بنده را به گوینده این جمله ازدیاد می بخشد.
۳.جمله(رحمة الله) بیانگر نهایت مهر و کمال عطوفت و مهربانی با خدا را به بندگانش می رساند.
۴.جمله (ان الله یغفر الذنوب) وعده ای را از سوی خداوند به بنده اش می دهد که بیانگر رساندن بنده به مقام عفو و بخشش ربوبی است.
۵.جمله (جمیعا) تاکید بر این عفو و بخشش است آنهم نه فقط راجع به یک یا چند گناه بلکه راجع به همه گناهان.
۶.جمله(غفور الرحیم) در حقیقت مهر و امضاء خداوند بر این وعده است که همانا این همه لطف و رحمت از منبع و سرچشمه کسی بسوی بنده سرازیر شده است که خودش هم غفور و آمرزنده است و هم رحیم و مهربان.

منبع:اینترنت

چرا برخی دعاهای ما مستجاب نمی‌شود؟

امام علی(ع) در پاسخ سوال فردی مبنی بر این‌که خداوند فرموده است «مرا بخوانید، تا اجابتتان کنم». پس، چرا دعا می‏‌کنیم ولی دعایمان اجابت نمی‏‌شود؟ فرمودند: ” زیرا دل‌های شما هشت خیانت کرده است: نخستین آنها این است که شما خدا را شناختید، امّا حقّ او را چنان که بر شما واجب کرده است ادا نکردید؛ بنابراین، شناخت شما به کارتان نیامد … وقتی درها و راه‌های دعا را بسته‏‌اید چه دعایی‏ از شما مستجاب می‏‌شود؟۱".

امام صادق(ع) نیز در پاسخ به گروهی که از آن حضرت پرسیدند: چرا ما دعا می‏‌کنیم، امّا مستجاب نمی‏‌شود؟ فرمودند: ” چون کسی را می‏‌خوانید که نمی‏‌شناسیدش۲".

همچنین پیامبر خدا(ص) در این باره می‌فرمایند: “همانا بنده دستش را (برای دعا) به درگاه خدا بالا می‏‌برد در حالی که خوراکش حرام است؛ با چنین حالی، چگونه دعایش مستجاب شود؟۳".

امام علی(ع) درباره این که چه حکمت‌هایی در تأخیر استجابت دعاست؟ می‌فرمایند:” تأخیر در اجابت دعا تو را نومید نگرداند؛ زیرا که بخشش (خداوند) بسته به نیّت تو است؛ چه بسا که در برآوردن خواهشت تأخیر شود، تا بدین وسیله خواهنده را پاداش بزرگتر و امیدوار (به بخشش الهی) را بخشش بیشتر دهد؛ بسا باشد که چیزی بخواهی و به تو داده نشود امّا دیر یا زود بهتر از آن به تو داده شود، یا برای خیر و مصلحت تو از تو دریغ شده است. و بسا خواسته‏‌ای که اگر برآورده شود موجب نابودی و تباهی دین تو گردد۴".

آن حضرت همچنین فرمودند: “خداوند عز و جل به عیسی بن مریم علیه‏‌السلام وحی فرمود: به اشراف بنی اسرائیل بگو که … من دعای هیچ یک از شما و هیچ یک از کسانی را که حقّی از مخلوقات مرا به گردن دارند، اجابت نمی‏‌کنم۵".

امام باقر(ع) نیز در بیان موانع استجابت دعا می‌فرمایند: “(گاه) بنده از خداوند حاجتی را می‏‌خواهد و از شأن خداست که آن را در آینده‏‌ای نزدیک، یا با تأخیر برآورده سازد؛ امّا بنده بعدا مرتکب گناهی می‏‌شود. پس، خداوند تبارک و تعالی به فرشته می‏‌گوید: حاجت او را برآورده مساز و او را از آن محروم گردان؛ زیرا که او خود را در معرض خشم من نهاد و مستوجب محرومیت از سوی من شد۶".

رسول مکرم اسلام همچنین فرمودند: “بدانید که خداوند، دعایی را که از دلی غافل و بی‏‌خبر باشد، نمی‏‌پذیرد۷".

منابع:

۱- أعلام الدین: ۲۶۹ منتخب میزان الحکمة : ۱۹۶

۲- بحار الأنوار: ۹۳ / ۳۶۸ / ۴ منتخب میزان الحکمة : ۱۹۶

۳- إرشاد القلوب: ۱۴۹ منتخب میزان الحکمة : ۱۹۶

۴- کشف المحجّه: ۲۲۸ منتخب میزان الحکمة : ۲۰۰

۵- الخصال: ۳۳۷ / ۴۰ منتخب میزان الحکمة : ۱۹۶

۶- بحارالأنوار: ۷۳ / ۳۲۹ / ۱۱ منتخب میزان الحکمة : ۱۹۶

۷- بحارالأنوار: ۹۳ / ۳۲۱ / ۳۱ منتخب میزان الحکمة : ۱۹۶