معاونت فرهنگی مدرسه علمیه الزهراء شاهین دژ

توهین به رسول الله!عکس العمل ها و سکوت ها

چند وقتی است که سگانی از سگان جهنم با فیلمی که ساخته اند به ساحت مقدس حضرت خاتم. رسول الله، اسوه حسنه مومنین، بی ادبی کرده اند. در این مطلب قصد دارم به موضع گیری های شیعیان و وهابیت پیرامون این مسئله اشاره کنم

الف: جبهه گیری شیعیان در برابر این توهین ها

علمای شیعه در این ایام بارها و بارها در برابر این فیلم ها و عکس ها ایستادگی کردند و این اعمال را محکوم کردند

قسمتی از سخن آیت الله العظمی سید علی خامنه ای در این مورد:

متهم اول در این جنایت، صهیونیسم و دولت امریکا است. سیاستمداران امریکا اگر در ادعای دخالت نداشتن خود صادقند، باید عاملان این جنایت شنیع و پشتیبانان مالی آن را که دل ملت‌های مسلمان را به درد آورده‌اند، به مجازات متناسب با این جرم بزرگ برسانند

قسمتی از سخن آیت الله العظمی وحید خراسانی در این مورد:

حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی - مد ظله - با خطاب و عتاب به دستگاه مسیحیت فرمودند: ای پاپ! [در برابر هتک به او] سکوت می کنی! عرضه داری جواب این را بدهی؟ اگر این قرآن نبود، به حکم تورات و انجیلی که الان هست، عیسی بن مریم [العیاذ بالله] ولد الزنا است و ولد الزنا محروم از ملکوت خدا است، پس هم نَسَب عیسی، هم حَسَب عیسی به برکت نفس خاتم انبیاء است

قسمتی از سخن آیت الله العظمی مکارم شیرازی در این مورد:

چراغ سبزی که آمریکایی‌ها با ادعای آزادی بیان به کارگردان و عوامل این فیلم شنیع نشان دادند، راه تولید و اهانت به انبیای الهی و پیامبر اسلام‌(ص) را تحت عنوان آزادی بیان، باز گذاشته و از این طریق جنایت بزرگ توهین به پیامبر اسلام را می‌پوشانند.

این بخشی از چند تن از علمای بزرگ شیعه در مورد اهانت به رسول الله می باشد.

اما جالب است نظر شما را به برخورد علما و سایتهای وهابی اشاره کنم

سکوت علما و سایتهای وهابی

زمانی که به سایتهای وهابی مراجعه میکنیم با کمال تعجب با مطالبی روبرو خواهید شد که برای همه مخاطبین دوستدار رسول الله شوک آور خواهد بود

سایتهای وهابی فارسی زبان در محکومیت اهانت به رسول الله حتی یک مطلب هم ننوشته اند

سایتهایی که ادعایشان دفاع از رسول الله و شکستن طلسم شیعیان می باشد. اما مثل اینکه یادشان رفته است از رسول الله دفاع کنند

اما گل سر سبد این مسائل عکس العمل جناب عثمان الخمیس عالم وهابی می باشد

جناب عثمان الخمیس یادشان نرفته است که از قهرمانان سوریه! دفاع کنند

ولی یادشان رفته است از رسول الله اسوه حسنه مومنین در برابر این تهمت ها دفاع کنند. یا حتی این عکس العمل ها را محکوم کنند

اما گل سر سبد دست گل وهابیت

حمایت از فیلم موهن

شاید برای شما مخاطب گرامی جذاب باشد که بدانید:

فیلم موهنی که پخش شده است با حمایت مالی موسسه قطری «النور القابضه» صورت گرفته است

در عکسی که ملاحظه می کنید:

نفر سمت راست:

«باری اوزبورن»، تهیه کننده فیلم توهین آمیز به ساحت پیامبر اکرم

نفر وسط:

یوسف قرضاوی مفتی مقیم قطر

به به ناظر فیلم موهن هم که آشنا درآمدند

در انتها:

به راستی حکم کسانی که در برابر توهین به رسول الله سکوت کرده اند و حتی در این مسئله حمایت کرده اند چیست؟

آیا می شود آنها را مومن یا حتی مسلم خواند؟

اینجاست که به یاد سخن حضرت آیت الله مکارم شیرازی افتادم:

من نمی دانم سکوت علما و مفتی های وهابی حجاز چه معنایی دارد و آیا علمای وهابی اعتقادی به پیامبر اسلام ندارند، چرا خاموش نشسته‌اند و هیچ گونه حرکت و فتوایی صادر نمی‌کنند

نظر شما چیست؟

منبع: مصطفی جوادی نسب، سایت گفتگوی آرام بین شیعه و سنی (مطالب این سایت با اجازه رسمی از طرف مدیریت سایت در این وبلاگ ثبت می‌گردد.)

جايگاه و ارزش نماز از زبان دانشمندان جهان

1. «ويليام جيمز» روان شناس بزرگ امريکايي مي گويد: «دعا و نماز و به عبارت ديگر, اتصال با روح عالم خلقت و جان جانان, کاري اثر بخش و داراي نتيجه است. ثمره آن عبارت است از ايجاد يک جريان قدرت و نيرويي که به طور محسوس داراي آثار مادي و معنوي است.» (ويليام جيمز, دين و روان, ترجمه مهدي قاني، ص 177)

2. دکتر «وين داير»: «من در حال نماز به شيوه اي باور نکردني از نور الهي برخودار مي شوم و احساس مي کنم همه وجود من, روح است هر چند هنوز از داشتن جسم آگاه هستم و هنگامي که از اين احساس روحاني و سير و سياحت در عالم روح به جسم خود باز مي گردم, احساس قدرت مي کنم گويي جسم من آگنده از مقدار زيادي انرژي شده است.» (وين داير, درمان با عرفان, ترجمه جمال هاشمي, ص 308)

3. «کارل يونگ» روان شناس بزرگ معاصر: «واقعه نماز و دعاي جمعي, بهره گيري از حيات فائق و متعالي است که برتر از همه مرزها و حدود زماني و مکاني است و لحظه اي جاويد و ابدي در زمان است.» (جهان نگري کارل يونگ, ترجمه جلال ستاري, ص 218)

4. «روژه گارودي» فيلسوف و دانشمند مشهور فرانسوي: «در نماز انسان به خود باز مي گردد و همه هستي را در وجود خويش احساس مي کند و چنين است که انسان با ايمان به ستايش وادار مي شود.» (علي اصغر عزيزي تهراني, حضور قلب در نماز, انتشارات بوستان کتاب, چاپ پنجم, 1382، ص 121)

5. دکتر «فرانک لاباخ» دانشمند مشهور اروپايي از قول دانشمند ديگري چنين مي گويد: «اي خداوند! ساعت کوتاهي که در حضور تو صرف مي شود چه تغيير عظيمي به وجود مي آورد چه بارهاي سنگيني بر اثر آن از سينه ها برداشته مي شود و چه زمين هاي خشکي که بر اثر رگبارهاي دعا شاداب مي گردد … .» (علي اصغر عزيزي تهراني, حضور قلب در نماز, انتشارات بوستان کتاب, چاپ پنجم, 1382، ص 121)

6. «مهاتما گاندي» رهبر بزرگ هند چه زيبا مي گويد: «دعا و نماز, زندگي مرا نجات داده است, من بدون آن مدت ها پيش ديوانه شده بودم. من در تجارب زندگي عمومي و خصوصي خود تلخ کامي هاي بسيار سختي داشته ام که مرا دستخوش نااميدي مي ساخت اگر توانسته ام بر اين نااميدي ها چيره شوم به خاطر دعا و نمازهايم بوده است. دعا و نماز را مانند حقيقت, بخشي از ندگي خود به شمار نمي آورم بلکه تنها به خاطر نياز و احتياج شديد روحي آنا را به کار مي بسته ام, زيرا اغلب خود را در حال و وضعي مي يافتم که احتمالا بدون نماز و دعا نمي توانستم شادمان باشم. هر چه زمان مي گذشت اعتقاد من به خدا افزايش مي يافت و نياز من به دعا ونماز بيشتر مي شد و صورتي مقاومت ناپذير به خود مي گرفت. بدون آن زندگي سرد و تهي بود. به همان اندازه که غذا براي بدن لازم استع دعا و نماز براي روح ضرورت دارد. در واقع آن قدر که دعا و نماز براي روح لازم است, غذا براي بدن ضرورت ندارد زيرا اغلب لازم است به خاطر سلامت بيشتر خودمان گرسنگي بدهيم و از غذاخوردن خودداري کنيم, اما در مورد دعا و نماز چنين اجتنابي نمي توان وجود اشته باشد. (همه مردم با هم برابرند, مهاتما گاندي, ترجمه محمود تفضلي, صص 106-107)

گاندي در جاي ديگر مي گويد: «من کوچکترين شکي ندارم که نماز و دعا, وسيله غير قابل انکاري براي پاک کردن قلب از اميال نفساني است ولي بايد با منتهاي تواضع آميخته گردد.» (رؤيايي با حقيقت, مهاتما گاندي, ترجمه ليلي شاپوريان, ص 79)

7. دکتر «الکسيس کارل» فيزيولوژيست معروف فرانوسي مي گويد: «حالت دعا و مناجات, اثراتي در اعضاي بدن ما به جا مي گذارد که در نوع خود بي سابقه است اين اثر در روزهاي اول آن قدرها جالب توجه نيست اما کم کم وقتي عادي شد, هيچ لذتي نمي تواند با آن برابري کند.»

و در جاي ديگر مي گويد: «نيايش, پرواز روح است به سوي خدا يا حالت پرستش عاشقانه اي است نسبت به آن مبدأيي که معجزه حيات از او سرزده است و بالاخره نيايش, نمودار کوشش انسان است براي ارتباط با آن وجود نامرئي, آفريدگار هستي, عقل کل, قدرت نامحدود و خير مطلق.» (الکسيس کارل, نيايش, ترجمه علي شريعتي, ص 41)

منبع: کاظم مصطفایی، سایت پرسمان

متن وصيت نامه ي شهيد باكري

بسم الله الرّحمن الرّحیم

 یا الله، یا محمّد ،‌یا علی یا فاطمه زهرا یا حسن یا حسین

 یا علی یا محمّد یا جعفر یا موسی یا علی یا محمّد یا علی

 یا حسن یا مهدی (عج) و تو ای ولی مان یا روح الله!

 و شما ای پیروان صادق شهیدان.

 خدایا!

چگونه وصیت نامه بنویسم در حالی كه سراپا گناه و معصیت، و سراپا تقصیر و نافرمانیم؛ گرچه از رحمت و بخشش تو ناامید نیستم ولی ترسم از این است كه نیامرزیده از دنیا بروم؛ رفتنم خالص نباشد و پذیرفته درگاهت نشوم.

 یا رب! العفو .

 خدایا! نمیرم در حالی كه از ما راضی نباشی.

 ای وای كه سیه روی خواهم بود.

 خدایا! چقدر دوست داشتنی و پرستیدنی هستی!

 هیهات كه نفهمیدم!

 یا اباعبدالله شفاعت.

آه چقدر لذّت بخش است انسان آماده باشد برای دیدار ربّش! ولی چه كنم كه تهیدستم. خدایا! تو قبولم كن!

 سلام بر روح خدا، نجات دهنده ما از عصر حاضر، عصر ظلم و ستم ،‌عصر كفر و الحاد، عصر مظلومیت اسلام و پیروان واقعی اش.

 عزیزانم

 اگر شبانه روز شكرگزار خدا باشیم كه نعمت اسلام و امام را به ما عنایت فرموده باز كم است. آگاه باشیم كه سرباز راستین و صادق این نعمت شویم. خطر وسوسه های درونی و دنیا فریبی را شناخته و بر حذر باشیم كه صدق نیت و خلوص در عمل، تنها چاره ساز ماست.

 ای عاشقان اباعبدالله!

 بایستی شهادت را در آغوش گرفت، گونه ها بایستی از حرارت و شوقش سرخ شود و ضربان قلب تندتر بزند؛

 بایستی محتوای فرامین امام را درك و عمل نماییم تا بلكه قدری از تكلیف خود را شكرگزاری به جا آورده باشیم.

 وصیت به مادرم و خواهران و برادران و اهل فامیل؛ بدانید اسلام تنها راه نجات و سعادت ماست، همیشه به یاد خدا باشید و فرامین خدا را عمل كنید. پشتیبان و از ته قلب، مقلّد امام باشید، اهمیت زیاد به دعاها و مجالس یاد اباعبدالله و شهدا بدهید كه راه سعادت و توشه آخرت است. همواره تربیت حسینی و زینبی بیابید و رسالت آنها را رسالت خود بدانید و فرزندان خود را نیز همانگونه تربیت دهید كه سربازانی با ایمان و عاشق شهادت و علمدارانی صالح، وارث حضرت ابوالفضل (ع) برای اسلام به بار آیند. از همه كسانی كه از من رنجیده اند و حقی بر گردن من دارند، طلب بخشش دارم و امیدوارم خداوند مرا با گناهان بسیار، بیامرزد.

 خدایا

 مرا پاكیزه بپذیر.   مهدی باكری

كمي‌ از بدي‌ شهدا بگوييم‌ 

بعضي‌ از شهدا يك‌ مقداري‌ بد بودند! بعضي‌ هايشان‌ هم‌ شايد بيشتر. مثلاًآنهايي‌ كه‌ به‌ كسي‌ اجازه‌ نمي‌دادند مزاحم‌ خلوتشان‌ با خدا بشوند. شمابگوييد، چكار بايد مي‌كرديم‌؟! وقتي‌ خودمان‌ از لحاظ‌ معنوي‌ پايمان‌ لنگ‌ بود،حق‌ نداشتيم‌ به‌ اين‌ و آن‌ آويزان‌ شويم‌؟ مگر مي‌شد كسي‌ را ديد كه‌ هر شب‌سيمش‌ را به‌ خدا وصل‌ مي‌كند، ولي‌ طرفش‌ نرفت‌؟!
چقدر بعضي‌ از اين‌ شهدا بد بودند، دوست‌ داشتند تنها بروند. دوست‌ داشتندكسي‌ از حال‌ و هوايشان‌ سر در نياورد. دوست‌ داشتند خدايشان‌. انگار كه‌ اگر ماهم‌ بغلشان‌ نماز شب‌ مي‌خوانديم‌، ملائكه‌ آنها را نمي‌ديدند! شوخي‌ كردم‌.شايد فكر مي‌كردند، نه‌ اصلاً حق‌ داشتند كه‌ حضور ما خلوتشان‌ را بهم‌ مي‌زد.عيبي‌ ندارد. خدا كه‌ از آنها راضي‌ شد، ما كي‌ هستيم‌ كه‌ طلبكار باشيم‌؟!
اينها كه‌ چيزي‌ نيست‌! بعضي‌ هايشان‌ خيلي‌ خيلي‌ بد بودند. اصلاًنمي‌گذاشتند يك‌ كلمه‌ جلويشان‌ حرفي‌ بزني‌. خيلي‌ ديكتاتور بودند. خيلي‌خشك‌ بودند. اصلا نمي‌شد جلويشان‌ زبان‌ باز كني‌. نه‌، حالگيري‌ مستقيم‌ كه‌نمي‌كردند. خدائيش‌ اول‌ خيلي‌ مؤدب‌ مي‌گفتند! «برادر لطفاً غيبت‌ نكن‌…»اگر گوش‌ نمي‌دادي‌، آرام‌ بلند مي‌شد و از اتاق‌ مي‌رفت‌ بيرون‌.
آهان‌. شاهد موثق‌، همين‌ شهيد «علي‌ اصغر صفرخاني‌» كه‌ فرمانده‌ گردانمان‌بود. اصلاً اين‌ جور آدمها را تحويل‌ نمي‌گرفت‌. چطور؟ مثلاً يكي‌ از فرماندهان‌گروهان‌ گفت‌:
ـ به‌ برادر صفرخاني‌ گفتم‌ «بعد از ظهر نبودي‌. جمع‌ بوديم‌ و كلي‌ خنديديم‌…»تبسمي‌ كرد و گفت‌: «توي‌ اتاق‌ خوابيده‌ بودم‌.» گفتم‌ كه‌ چرا خوابيدي‌،مي‌آمدي‌ در جمع‌ ما، گفت‌: «حالا فكر كن‌ منم‌ اومده‌ بودم‌ و چند قهقهه‌مي‌زدم‌ و يه‌ چندتايي‌ هم‌ غيبت‌ مي‌كردم‌، اين‌ بهتر بود، يا اينكه‌ رفتم‌خوابيدم‌؟»
حالا! ديدي‌ بعضي‌ شهدا چقدر بد بودند! تازه‌ اينها كه‌ چيزي‌ نيست‌. بعداًبيشتر از اين‌ از بديشان‌ تعريف‌ مي‌كنم‌.
بيخودي‌ اخمهايت‌ را درهم‌ نبر. بيخودي‌ رو ترش‌ نكن‌. چي‌ چي‌ مي‌گويي‌پشت‌ سر مرده‌ غيبت‌ نكن‌. كي‌ گفته‌ آنها مرده‌اند؟ خودشان‌ حي‌ّ و حاضرند وتازه‌ آدم‌ زنده‌ هم‌ وكيل‌ و وصي‌ نمي‌خواهد. اگر قرار باشد جلوي‌ رويشان‌ غيبت‌كنيم‌، حالمان‌ را مي‌گيرند.
«شوخي‌ كردم‌»

حميد داودآبادي، سايت ساجد

سلام بر عشق، سلام بر همدم و همراز عشق یعنی شهید و شهادت

قصه عشق را باید با غروب بود تا دانست و با هوای ابری پاییزان و با مرغی که به ناچار پشت میله های بی احساس قفس نغمه سرایی می کند. ماجرای غم انگیز ما را در محفل شمع و پروانه بایستی شنید و با لبخندهایی پیوند خورده با اشک و در آه سوزان شنهای داغ دیده … باز دلم هوای شلمچه کرده است .

باز از فرسنگها راه بوی عطر خاکریزهایش مستم می کند . باور کنید خودم هم دیگر خسته شده ام . همین که می آیم نفسی بگیرم و با شهر بسازم ، همین که می آیم آرام آرام با زندگی روزمره دست اخوت دهم ، نمی دانم چه می شود که درست هنگام هنگامه ، آنجا که می روم تا فتحی دیگر در بودنم را رقم بزنم ، به سراغم می آیند .

خدایا چاره ای … درمانی … راهی … خودم هم خوب می دانم که یک بیابان و چند خاکریز و یک غروب نمی تواند اینچنین هستی ام را به بازی بگیرد . که بیابان بسیار است و خاکریز مشتی خاک و غروب کالایی که همه جا یافت می شود … آری !

آری ! آنچه عنان وجودم را در کف دارد ، ارواح بلندی است که از مشتی خاک ، شلمچه ساخته اند . قربان آن ستونی که نیمه های شب پیچ و خم خاکریزها را به آرامش حرکت ابرها طی می کرد . قربان آن اشکی که در پرتو منورهای عشق با لبخند ، عقد اخوت می خواند .

قربان آن انگشتی که وقتی برماشه بوسه می زد ، تمام کائنات بر آن بوسه می زدند . قربان آن نمازی که در سنگر شروع می شد و در بهشت به اتمام می رسید . ای مردم ! به حرم پاک امام قسم ، وقتی « بخشی » در کنج خاکریزی آرام گرفته بود ، تا ساعتها نمی دانستم که خواب است یا شهید گشته ، وقتی می گویم بخشی ، شما قلم بردارید و هر آنچه از خوبی می دانید بنویسید ، آنگاه چهره معصومش بر صفحه ظاهر می شود .

ای شهیدان ! گمان می کردیم گذشت زمان ، هوای سرزمین پاکتان را از ذهنمان خواهد زدود . اما داغ فراق شما روز به روز بیشتر آبمان می کند . ای مردم ! وقتی « برقه ای » تیر خورد ، تا لحظه آخر می خندید .. به خدا قسم می خندید . . من با همین چشمانم دیدم .

وقتی می گویم « برقه ای » ، شما پاکی را یک روح فرض کنید و کالبدی به نام سید رضی الدین برقه ای را برایش بپوشانید . ای مسلمانان ! به خداوندی خدا قسم « لطیفیان » در آخرین کلماتش با بچه ها شوخی می کرد . بروید از شلمچه بپرسید و وقتی می گویم لطیفیان ، شما جدیت و مردانگی را بگیرید و برایش اندام بسازید .

ای شهیدان! هنوز هم که هنوز است ، هر آب خنکی که می نوشیم ، به یاد لبهای خشکیده تان در شلمچه ، اشک می ریزیم. هنوز هم که هنوز است ، هر وقت غذا می خوریم پیش از آن با خاطره های شیرین شما دعای سفره می خوانیم .

هنوز هم که هنوز است تنها افتخارمان این است که روزی با شما بودیم . خوشحالم که هنوز با کسانی رفت و آمد دارم که چون خودم داغ دیده و تنهایند . خوشحالم که هنوز وقتی غروب می شود ، هر جا که باشم مرغ خیالم پر می گیرد و بر بام احساس می نشیند و به یاد سنگرهای خون آلود برای دلم نغمه سرایی می کند .

ای مردم ! ما همه خواهیم رفت . شما می مانید و راه …

تو را به جان امام نگذارید یاد امام و جبهه ها از دلها زدوده شود …

 منبع: وبلاگ انصار الشهدا

شعر: به مناسبت آغاز هفته دفاع مقدس با عنوان می گفت …

می گفت شبی به خانه برمی گردد

با سبزترین نشانه بر میگردد

می گفت ولی دلم گواهی می داد

یک روز به روی شانه بر می گردد

به قلم: رقیه فکری(بهانه)، طلبه پایه پنجم

دلنوشته: هفته دفاع مقدس یادآور غیرت و آزادگی

درود خداوند بر غیرتمندانی که با فدا نمودن جان خود آزادی و آزادگی را برای ما به ارمغان آوردند.

درود خداوند بر مادرانی که از جگر گوشه‌های خود، در اه حق و حقیقت گذشتند.

درود خداوند بر جوانانی که از جان خود در راه وطن و مردم خود گذشتند.

هفته دفاع مقدس یادآور غیرت جوانان غیور و بزرگ این مرز و بوم است. یادآور رهایی از زیر بار استکبار، یادآور ایستادگی و مقاومت کشور است.

دفاع مقدس یعنی مردانی از جنس نور، با قلبی از نوع دریا، با چشمانی بصیر، با افکاری ناب، با قدمهایی همچون فولاد، با دستانی همچون دست ابراهیم نبی (بت شکن تاریخ) و شجاعت و شهامتی علوی؛ ایثاری بزرگ، جهادی به یاد ماندنی در نبردی مردانه، در قلب تاریخ آفریدند که همچون خورشیدی تابان، چراغ راه جویندگان حقیقت شد.

امروز آغاز هفته دفاع مقدس بود، اگر عرض ارادت به شهدا و رهبر انقلاب نمیکردم، فکر کنم بی انصافی محض بود و در عین حال، خلاف وظیفه و عرف انسانی بود.

امروز همان روزی بود که دشمن، به خاک سرزمین ما حمله کرد، آری آغازگر ما نبودیم و دشمن بود. رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینی رحمت الله علیه بزرگمرد تاریخ ایران، مردی اهل تدبیر و جانشین رسول الله بود.

صحنه های جنگ احد، خیبر، بدر و … را با جوانان غیوری از شیعیان امیرالمومنین علی علیه السلام تداعی نمود. تا به دشمن اثبات کند که پرچم ناب محمدی (صلی الله علیه و آله و سلم) تا قیام قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) استوار و سربلند خواهد ماند.

در زمان جنگ کودکی بیش نبودم، شاید نوباوه، خاطره ای یادم نیست، اما خاطره ها فراوان شنیدم، رزمندگان و ایثارگران را از نزدیک با چشمان خودم دیدم.

مادرم برایمان از جنگ و دلهره هایش میگوید. چون آن زمان پدرم و دایی هایم و خیلی دیگر از اقوام نزدیکم رزمنده بودند.

از مجروح شدن دایی ام، و از نگرانی و خوابهای پریشان خودش و مادرش میگوید.

از اینکه هر مادری فرزندش را با جان و دل بزرگ میکند، تمام سختی ها را به جان میخرد تا فرزندش احساس آسایش نماید، اما در آن زمان (جنگ) دیگر این مفهومی نداشت.

هر مادری از پاره ی تنش بخاطر حفظ دین و اسلام و کشورش میگذشت. حاضر بودند آنها شهید شوند اما ذره ای از خاک کشور به دست بیگانگان نیفتد.

پدرم از جنگ می گوید، از بیخوابی های مکرر، از شهید شدن همرزمی هایش، از جانباز شدن آنها.

از ناله های شبانه ی رزمندگان، نماز شب در دل امواج گلوله ها و خمپاره ها!

آری یاد ایام جنگ بخیر باد/ یاد رهبر و مقتدای شهدای اسلام امام حسین علیه السلام همواره شاد باد/ یاد امام خمینی رحمت الله علیه و شهدای اسلام، انقلاب، جنگ تحمیلی که آشکارا صورت گرفت، شهدای جنگ نرم، شهدای جنگ تهاجم فرهنگی، شهدای انرژی هسته ای و شهدایی که در جنگهایی که به چشم ما دیده نمی شود و شهید میشوند برادران ما، بخیر و گرامی باد.

به قلم: نادم

برای شادی روح امام خمینی رحمت الله علیه و شهدا صلوات