معاونت فرهنگی مدرسه علمیه الزهراء شاهین دژ

بالاخره کی برنده شد؟؟؟!!!!!

توی هیاهوی بازار زندگی که همه توی تلاش و تکاپو هستند و همه دارن مسابقه میدن, به نظرتون کی این وسط برنده میشه؟

منظورم اینه که بالاخره همه ما میخواهیم که تلاشهامون به ثمر برسه و به هدف نهاییمون برسیم!!!!! اما اینکه هممون وقتی به نتیجه تلاشهامون میرسیم, جایی که آخر خطه و راننده ماشین رو نگه میداره و میگه اینچا ایستگاه آخره, آیا احساس پیروزی میکنیم یا نه؟

همه چی بستگی داره به اینکه وقتی از خونه زدی بیرون, بدونی که باید کجا بری و وقتی که مقصدت رو تعیین کردی مسیرت رو درست پیدا کنی و بالاخره سوار اتوبوسی بشی که تو رو به اونجا برسونه

اما همه ما سوار هر خطی بشیم ایستگاه آخر برا همه یکیه!!!!!

من عاشق لحظه زیبای اون مردی هستم که وقتی به آخر خط رسید با صدای بلند گفت که به خدای کعبه قسم اونی که این بازی بی رحم روزگار رو برنده شد علیه

به قلم: سکینه خوشبخت، مدرس مدرسه علمیه

*سردار*

سردار سر دشت سوا ماند و  نیامد                    یک مصرع از این شعر جدا ماند و نیامد

صد قاصدک از خاطره ها سوی تو راندم                   یک خاطره در حافظه ها ماند و نیامد

چون قاب ترک خورده ی بی عکس نشستم          دستان غریبم به دعا ماند و نیامد

یاران همه یک یک ز سفر باز رسیدند              تنها تن تنهای تو جا ماند و نیامد

باحرف وغزل درد که آرام کنم من                        این واژه ی مفقود کجا ماند و نیامد

آن عینک و تسبیح و پلاک از تو بگویند                دیوانه لبخند خدا ماند و نیامد

به قلم: رقيه فكري، طلبه پايه چهارم

خدای من !

بچه که بودم قهر میکردم آن هم زیاد ولی نه با تو !
بزرگ که شده ام قهر کرده ام ولی با تــــو !

بچه که بودم قهرهایم نهایتا چند ساعت بیشتر طول نمیکشد
بزرگ که شده ام قهرم با تو طول کشیده است
میخواهم کاری کنم ولی نمیشود ، نمیگذارند
نه !
مقصر خودم هستم ، خودم !

نمیشود و نمیگذارند بهانه است خودم نمیتوانم

اراده ام سست است ، سست !

توان دل کندن از لذت های بی تو برایم سخت شده…
خدای من !
ما عادت کرده ایم گناهانمان را به دوش دیگران بیندازیم
تو که خوب میدانی مقصر کیست
پس ببخش ما را که سخت محتاج با تو بودنیم !


اللهم اغفرلی…

Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA MicrosoftInternetExplorer4 yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

ell> MicrosoftInternetExplorer4 yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

يكي از اساتيد:

خوباوري، مرغ باغ ملكوت

مرغ باغ ملكوتم

مرغ دانه مي خواهد

دانه مرغ ملكوتي بايد ملكوتي باشد

دانه ما ملكوتي نيست بايد بكوشيم اين دانه را پيدا كنيم كه ملكي نباشد از ياد ما نرود

بسياري از علماء حوزه و دانشگاه در پايان عمر اين علوم را فراموش مي كنند

اين علوم عاريه اي است از ما گرفته مي شود

نسخه اصل علوم نزد خدا است عكس آن نزد ماست

بايد با آن در ارتباط باشيم

ما عندكم ينفد و ما عندالله باق

انسان نردبان مي خواهد نردبان دنيا است

نبايد دور نردبان بگرديم بلكه بايد از نردبان براي بالا رفتن استفاده كنيم

يك قدم بر خود گذار و ديگري در كوي دوست

انسان به مخزن هستي ها تكيه كند يا به مخزون كه خودش مي باشد اوّلي اولي است

خودباوري خوب است نه خودمحوري، خود را باور كند ترقي مي كند دور خود بگردد درجا مي زند

فهميده است مرغ باغ ملكوت است خودباوري

همه چيز حتي حيات عاريت است

اين جان عاريت است كه به حافظ سپرده اند روزي رخش ببينم و تسليم وي كنم پس مرگ رنجي ندارد.

قيل: ابن طاووس انگشتري داد نام چهارده معصوم بر آن حك كنند و وصيت كرد هنگام مرگ در دهان او باشد تا پاسخ نقد داشته باشد.

جان را اگر بزور بگيرند ناراحتي دارد اما تقديم كردن ناراحتي ندارد.

و ثوق ما به ما عندالله باشد نه به ماعندنا من العلوم و غيرها.

منبع: حديث منبر، رضا استادي

تشكر از نداريها

دلتنگی برای چیزایی که قراره از دست بدیمشون یه چیز عادی تو زندگیه!! حتی عادی تر از نفس کشیدن!!! اما میشه برای نفس کشیدن هم دلتنگ شد و عادی هم بود؟؟؟؟؟؟!!

خیلی نعمتها تو زندگی آدم مثل نفس میمونن و از دست دادنشون نفس آدم رو میبره! آدم رو زمینگیر میکنه!!

گاهی ترس از دلتنگی از دست دادن از خود از دست دادن سخت تره!!! و گاهی اونقدر ترس از دست دادن بعضی نعمتها برامون سخت میشه که یادمون میره که توی فرصت باقیمونده از وجودشون لذت ببریم!!!

اما میشه آروم بود و با تمام دل امیدوار بود به اینکه، اونی که این نعمت رو داره ازت میگیره همونیه که خودش اون رو بهت داده!!!

آروم باش اون خبر داره از دل بستن و دلتنگیای تو و از نیاز و احساس تو!!!

اگه اینکار دست کس دیگه ای بود حق داشتی نگران باشی اما او کسیه که همه چیز تحت نظارتشه!!!!

گاهی وقتی نعمتی رو از دست میدیم از اون بهتر و بالاترش نصیبمون میشه چون بچه آدم همیشه پای رفتنش، در حال رشد و بزرگ شدنه و همیشه نیاز به کفشی داره که اندازه پاش باشه!!!

بعضی بچه ها اصرار دارن کفش قبلیه رو بپوشن اما اندازشون نیست!!!بعضی نعمتا مثل پای افزار جدید و نو و گشاد برای پیاده روی به سوی خدا هستن!!اما امان از روزی که نعمتهای واقعی از دست آدم برن!!

ما که لیاقت نعمتهای تو رو نداریم اما تا حالا هر چی دادی شکر و هر چی ندادی بازم شکر!!!

مخلصتیم خدا جون!!!

به قلم: سکینه خوشبخت، مدرس مدرسه علمیه

الهي توئي آگه از حال من

عيان است پيش تو احوال من

توئي از كرم دل نواز همه

به بيچارگي چاره ساز همه

بود هر كسي را اميدي به كس

اميد من از رحمت توست و بس

الهي به عزت كه خوارم مكن

به جرم گنه شرمسارم مكن

اگر طاعتم ردّ كني ور قبول

من و دست و دامان آل رسول

نگذاريد

نگذاريد كه آن فاجعه تكرار شود

نگذاريد عدالت به سر دار شود

نگذاريد كه در ناي سقيفه بدمـند

شير حق در ستم و فتنه گرفتار شود

نگذاريد كه در خانه نشيند حيدر

سينه فاطمه سلام الله عليها مجروح ز مسمار در شود

نگذاريد كه اصحاب جمل فتنه كنند

شك و ترديد و ريا، رونق بازار شود

نگذاريد علي عليه السلام بار دگر خون گريد

ظلم و تزوير معاويه پديدار شود

نگذاريد كه قرآن به سر نيزه كنند

گرم، بازار رياكاري و دشوار شود

نگذاريد حسين عليه السلام ابن علي عليه السلام در ميدان

بي علي اكبر و عباس عليه السلام علمدار شود

نگذاريد كه خون شهداي شيعه                  

پايمال ستم و فتنه اشرار شود

نگذاريد فراموش شود منطق خون

پاك، از خاطره‌ها آن همه ايثار شود

نگذاريد كه ياد شهداء محو شود

ور نه اينجا چو سراپرده مردار شود

نگذاريد كه كم رنگ شود واژه دين    

حسد از راه رسد، كينه نمودار شود

نگذاريد « علي » سيد و عيساي زمان                         

چاه با سينه او محرم گفتار شود

نگذاريد كه سالار خراساني ما 

غرق در غربت و بي يار و مددكار شود