بررسی علامت قیامت
بررسی علامت قیامت
الدُّخَانُ، وَ طُلُوعُ الشَّمْسِ مِنْ مَغْرِبِهَا، وَ دَآبَّةُ الارْضِ، وَ يَأْجُوجُ وَ مَأْجُوجُ وَ ثَلَا ثُ خُسُوفٍ: خَسْفٌ بِالْمَشْرِقِ وَ خَسْفٌ بِالْمَغْرِبِ وَ خَسْفٌ بِجَزِيرَةِ الْعَرَبِ، وَ نَارٌ تَخْرُجُ مِنْ قَعْرِ عَدَنٍ تَسُوقُ النَّاسَ إلَي الْمَحْشَرِ، تَنْزِلُ مَعَهُمْ إذَا نَزَلُوا وَ تَقِيلُ مَعَهُمْ إذَا قَالُوا.
«ساعت قيامت فرا نميرسد مگر آنكه ده آيه از آيات الهيّه به ظهور مي‌پيوندد: دجّال، و پيدايش دودي در آسمان، و طلوع خورشيد از مغرب، و پيدا شدن دابّة الارض، و خروج يأجوج و مأجوج، و سه شكاف و فرو رفتگي در زمين: يك فرو رفتگي در ناحيۀ مشرق و يك فرو رفتگي در ناحيۀ مغرب و يك فرو رفتگي در جزيرة العرب، و آتشي از آخر و نهايت عدن پيدا ميشود كه مردم را بسوي محشر سوق ميدهد؛ هر جا كه مردم پائين آيند آن هم با مردم پائين مي‌آيد، و هر جا كه مردم قيلوله كنند (يعني براي استراحت قبل از ظهر بيارمند) آن هم با آنان قيلوله مي‌نمايد.»
«خصال» باب العشرة، حديث 13 و از طبع حيدري: ص 431 و 432
