عصر امام حسین علیه السلام و عصر ما
عصر امام حسین و عصر ما
در دوره امام حسین علیه السلام ظلم و فساد همه جا را فرا گرفته بود، در پست « دلیل کنیه امام حسین علیه السلام (ابا عبدالله) » نیز بیان شد که اگر امام قیام نمی کرد پرچم اسلام و دین اسلام از بین می رفت و چیزی از آن باقی نمی ماند، حتی خود امام نیز یکی از دلایل قیامش را حفظ و احیای دین جدش حضرت محمد صلی الله علیه و آۀه و سلم بیان می کند.
مردم کوفه از دست ظلم و ستمها خسته شدند، نامه های زیادی برای امام نوشتند، امام پسر عمویش مسلم بن عثیل را به سوی کوفه می فرستد تا اوضاع و احوال را بررسی نموده و امام را خبردار سازد.
اما دریغ از اینکه مردم کوفه نقشه قتل آنها را در سر می پروراندند.
نایب امام را کسی در منزلش جای نداد، حکومت وقت ایشان را به شهادت رساندند.
امام آمد و این قصه دوباره تکرار شد. دوباره بی وفایی مردم کوفه و شهادت اهل بیت پیامبر و اسیری و ….
اما عصر ما
بگذار ما نیز خود را کوفی بنامیم نه به آن معنا که آنان بودند (بی وفا، و سست اراده)، اکنون ما نیز هر روز دعای عهد می خوانیم، دعای سلامتی آقا امام زمان، هر جمعه دعای ندبه، دعای سمات و … هر روز شب هزاران بار می گوییم: « اللهم عجل لولیک الفرج »
لحظه ای تامل کنید
امام زمان همان امام حسین علیه السلام باشد، و نایب بر حقش حضرت آیت الله خامنه ای مد ظلله العالی همان مسلم بن عثیل و فرستاده و سفیر خاص امام باشد.
عزیزان اگر به حرفهای سفیر امام جان و دل نسپاریم، اگر اوامرش را اطاعت نکنیم، اگر نواهی ایشان را جدی نگیریم، هشدارها و تذکراتشان را قبول نکنیم، اگر پشتش را خالی کنیم، کمتر از مردم کوفه نخواهیم بود.
اللهم عجل لولیک الفرج » های ما همان نامه های دروغین مردم کوفه خواهد بود.
بیایید با هم عهد ببندیم نامه ی دروغین اهل کوفه برای امام نفرستیم، هرگز سفیر امام را آزرده نکنیم.
بیایید همان طور که شعار می دهیم و می گوییم: « ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند » واقعا به محتوای این شعار فکر کنیم و صادقانه به آن عمل نماییم.
به امید حق
به قلم: نادم