کدام نایب خاص امام زمان(عج) ایرانی بود؟

در میان نایبان چهارگانه امام زمان(عج) که نیابت خاص ان حضرت در زمان غیبت صغری را داشتند، نام یک ایرانی هم به چشم می خورد.

«ما او  را مي‌شناسيم، خداوند تمام خوبي‌ها و خوشنودي‌هاي خويش را به وي بشناساند و او را با عنايت خود خرسند گرداند، از نامه او آگاه شديم و در مسؤوليت محوله به وي اطمينان داريم، او در نزد ما داراي مقامي است که موجب شادي وي خواهد شد، خداوند احسان خود را نسبت به وي زياد گرداند…» این، متن نامه ای است که امام زمان(عج)در تایید نیابت خاص سومین نایب شان نوشته اند. نایب خاصی که ملیتی ایرانی داشت:«ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی».

نایب خاص قمی امام زمان

حسين بن روح از خاندان ايراني نژاد، به نام «آل نوبخت» بود. جد بزرگ این خانواده یعنی «نوبخت» از بزرگترین ستاره شناسان زمان خود بود. او که از آئین زرتشت پیروی می کرد در زمان خلافت منصور خليفه دوّم عباسي (۱۵۸ ـ ۱۳۶ ق.) مسلمان شد و سپس با ورود به دربار بنی عباس، در گسترش علوم و تمدّن اسلامي خدمات چشمگيري از خود نشان داد. فرزندان و نوادگان نوبخت در عصرهاي مختلف به ترتيب از مترجمان چيره دست زبان فارسي به عربي و از ستاره شناسان، راويان، متکلّمان، فيلسوفان، فقيهان و شعراي سرشناس بوده اند و حتّي برخي از آنان به مسؤوليتهاي مهم حکومتي نيز دست يافته اند.

گرچه خود نوبخت پس از مسلمان شدن در مذهب خلفاي بغداد، یعنی مذهب اهل سنت بود. اما بعدها همه نوبختيان شیعه شدند و از جمله جزو شيفتگان و یاران خاص اهل بيت(عليهم السلام) شدند.

«ابوالقاسم حسین به روح» هم از جمله نوبختی ها بود. می گویند او به لهجهٔ اهالی آبه (از روستاهای شهرستان ساوه) صحبت می کرد . طوری که در بعضی منابع از حسین بن روح نوبختی را با لقب آوی (آوه یا آبه) هم یاد شده است. شیخ صدوق هم او را از اهالی آوه می دانست.

او از نزدیکان مورد اعتماد محمد بن عثمان (دوّمین نایب خاص) بود و رابط بین او، عثمان بن سعید و شیعیان بود که در سال ۳۰۵ هجری قمری، با وصیت دومین نائب خاص امام زمان (محمد به عثمان) و با رحلت وی، به عنوان سومین نایب ویژخ امام زمان(عج) منصوب شد و دستخط مبارک امام زمان(عج) در تایید این انتصاب را دریافت کرد.

نماینده ای ویژه، مورد اعماد همه

شخصيت جامع حسين بن روح چنان بود که انتصاب وي براي نيابت امام زمان(عج) بي درنگ مورد توجه و استقبال دست اندرکاران دستکاه نيابت و علماي سرشناس و صاحب نفوذ در مناطق مختلف قرار گرفت و در نهايت اين فقيه فرزانه توانست دوران حساس و بحراني اين مقطع را به خوبي پشت سر بگذارد.حتّي فقهاي بزرگ شهر قم که در آن ايام از قدرت و منزلت خاصي برخوردار بودند، با اين حال در نهايت بردباري و اشتياق، از دستورات وي پيروي کردند؛ از جمله  علي بن بابويه، پدر شيخ صدوق (از فقهاي پر نفوذ شهر قم) در اين هنگام جهت ديدار با نايب سوّم، به شهر بغداد سفر مي کند، چند روزي در محضر حسين بن روح مانده، مسائلي را عنوان کرده و پاسخش را گرفت و سپس به شهر  قم بازگشت.

به گفتهٔ شیخ طوسی شروع نیابت نوبختی به سال ۳۰۶ هجری/ ۹۱۷ میلادی بود. او توقیعاتی را منتسب به امام زمان ارائه می‌کرد و به پرسش‌های علمای قم پاسخ می‌داد. چنین به نظر می‌رسد که حسین بن روح نوبختی بیش از نواب پیشین نزد شیعیان هم عصرش شناخته شده بود. حسین بن روح توانست به عنوان تنها نائب زمان خود توسط شیعیان پذیرفته شود و خاندان نوبختی تأثیر غالبی بر جامعه شیعیان و علما داشتند. حسین بن روح همچنین کوشید تا غیبت را علاوه بر توجیه براساس حدیث با رویکردی عقلی نیز توجیه نماید. حسین بن روح علاوه بر آنکه در میان شیعیان بغداد از موقعیت اجتماعی خوبی بهره مند بود، در میان دستگاه خلافت عباسی بخصوص آل فرات نیز از نفوذ و احترام قابل ملاحظه‌ای برخوردار بود.

«حسين‌بن روح» داراي برتري‌هاي فراواني بود، مهم‌ترین صفت وي رازداری بود؛ به طوری که «ابوسهل نوبختی» درباره او گفته است: «ابوالقاسم، اگر امام را زیر دامن خود پنهان داشته باشد و بدنش را با قیچی قطعه قطعه کنند تا او را نشان دهد، هرگز چنین نخواهد کرد.»
او همچنين با وجود این که خلفا را غاصب حکومتی می‌دانست که صاحبان اصلی آن، یعنی ائمه (ع) را با زهر یا شمشیر کشته بودند، سیاست تقیه را دنبال می‌کرد، وی حتی در جلسه مناظره، با پیش گرفتن تقیه در مقابل اهل سنت، توانست خود را از معرض ظن نجات دهد، در اين جلسه مناظره يكي از دوستانش با جواب او، خنده‌اش گرفته بود، پنهانی سرزنش كرد، دوستش در جواب گفت: «شنیدن این سخن از نماینده امام تعجب‌آور است و موجب خنده می‌شود»، حسین بن روح او را تهدید کرد که اگر بار دیگر این سخن را بگوید با او قطع رابطه خواهد کرد.

۲۱ سال نیابت خاص

حسین بن روح سرانجام در ۱۸ شعبان سال۳۲۶ هجری قمری، پس از ۲۱ سال نیابت خاص امام زمان از دنیا رفت. اما از آنجا که هنوز سه سال از دوران غيبت صغري باقي مانده بود، ضرورت داشت براي ادامه رياست و تکميل اين دوره سرنوشت ساز، يک فقيه و شخصيت توانمند ديگر به جاي او منصوب شود. از اين رو، حسين بن روح چند روز قبل از رحلت، به دستور امام عصر(عج)، مسؤوليت دستگاه نيابت را به نايب چهارم، علي بن محمد سَمري سپرد. شیعیان عراق، پس از تشییع باشکوه پیکر وی، او را در محله نوبختيه، جنب راست ضلع شرقي بازار «عطاران» به خاک سپردند. اجایی که الان به نام محله «رصّافه» در شرق بغداد و در منطقه مرکزي و در ميان بازار قرار دارد و به «مقام حسين بن روح» مشهور است.

خاندان نوبختی از جمله خاندان های عالم و نامدار عصر خود بودند و شاعران، دانشمندان و اصحاب خاص معصومان(ع) از میان انان بوده است. از جمله :

ابوسهل بن نوبخت، ستاره شناس.

ابوسهل فضل بن نوبخت، فيلسوف و متکلّم.

ابواسحاق بن اسحاق بن ابي سهل، متکلّم و صاحب کتاب «الياقوت».

ابوسهل اسماعيل بن علي، از اصحاب امام هادي و امام عسکري(عليهما السلام)

ابومحمد حسن بن موسي نوبختي، رجال شناس وصاحب کتاب «فرق الشيعه».

حسن بن سهل نوبختي، منجم مشهور.

ابو عبدالله احمد بن عبدالله نوبختي، شاعر

منبع: مهر

خسته شدم

از کوچه های تکراری

توانی دیگر ندارم

همچون ماهی که از حوض خسته شده

دریا هم برایم کم است

اقیانوس میخواهم

خدایا اقیانوس میخواهم

الهی تورا میخواهم…

صاحب الزمان را میخواهم…

آغازتاجگذاری آخرین حجت خدای سرمد ٬
بقیه الله الاعظم ٬حضرت حجه بن الحسن المهدی (عج)
بر چشم براهان حضورش مبارک

وسط «الست بربکم» شده‌ایم در نظر تو گم
دل ما پیاله، لب تو خم، زده‌ایم جام ولایتی

تو که آینه تو که آیتی، تو که آبروی عبادتی
تو که با دل همه راحتی ، تو قیام کن که قیامتی

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی

***************************************

بیا عصاره حیدر، بیا چکیده ی زهرا
بیا که بوی رسولی ، بیا که نور خدایی

شب غریبی مان می شودبه یاد تو روشن
تویی که در همه شبها چراغ خانه مایی

بیا دو باره پاک کن زجاده ها غبار را
به عاشقان نوید ده رسیدن بهار را!

تمام لحظه های من فدای یک نگاه تو
بیا و پاک کن زدل حدیث انتظار را!

*************************************

روز نهم:

این روز، روز عید بزرگ و روز عید بقر است و روایتی نقل شده که: هر که در این روز چیزی انفاق کند گناهانش آمرزیده شود. و گفته اند که: مستحب است در این روز اطعام برادران مؤمن و خشنود گردانیدن آن ها و توسعه دادن در نفقه و پوشیدن لباس های نو و شکر و عبادت حق تعالی، و این روز، روز، برطرف شدن غم ها است و روز بسیار شریفی است و چون روز هشتم ماه وفات امام حسن عسکری(ع) بوده این روز، روز اول امامت حضرت صاحب الزمان(عج) بوده و سبب مزید شرافتش می باشد.

آقایم!!!

آقایم دریاب که بی تو هیچم

در تب و تاب و غم و از دوری تو گیجم

بی تو من با دل خود ساز ندارم

جز هوای سخن، با تو دگر راز ندارم

منِ دیوانه بسی تنهایم و غمگینم

از وجودت گرمم، بی تو من دلگیرم

به قلم: رقیه فکری(بهانه)، طلبه پایه پنجم

اباصالح هر کجا رفتی یاده ما هم باش

اباصالح التماس دعا هر کجا رفتی یاد ما هم باش

نجف رفتی کربلا رفتی کاظمین رفتی یاد ما هم باش

مدینه رفتی به پابوس قبر پیغمبر مادرت زهرا

به دیدارقبقر بی شمع مجتبی رفتی یاد ما هم باش

زیارت نامه که میخوانی در کنار آن تربت خاموش

به دنبال قبر مخفی از کوچه ها رفتی یاد ما هم باش

بغل کردی قبر مادر را جای ما هم او ار زیارت کن

همان لحظه که به احوالش از نوا رفتی یاد ما هم باش

شب جمعه کربلا رفتی یادما هم کن چون زدی بوسه

کنار قبر ابوالفضل با وفا رفتی یاد ما هم باش

بزن بوسه جای ما روی قبر عباس و اکبر و اصغر

سر قبر قاسم و قبر عمه ها رفتی یاد ما هم باش

به جای ما هم زیارت کن عمه ات را در کنج ویرانه

برای بوسیدن آن دردانه ها رفتی یاد ما هم باش

نماز حاجت که میخوانی از برای فرج یاد ما هم باش

شدی محرم در مراسم حج یا صفارفتی یاد ما هم باش

دعا کردی از برای معراج التماس دعا یاد ما هم باش

به هرجا رفتی برو مهدی هر کجا رفتی یاد ما هم باش

به جای ما هم زیارت کن عمه ات را در کنج ویرانه

به یاد این نوکر درب آستان رفتی یاد ماهم باش

بغل کردی قبر مادر را جای ما هم او ار زیارت کن

همان لحظه که به احوالش از نوا رفتی یاد ما هم باش

شب جمعه کربلا رفتی یادما هم کن چون زدی بوسه

کنار قبر ابوالفضل با وفا رفتی یاد ما هم باش

بزن بوسه جای ما روی قبر عباس و اکبر و اصغر

سر قبر قاسم و قبر عمه ها رفتی یاد ما هم باش

به جای ما هم زیارت کن عمه ات را در کنج ویرانه

برای بوسیدن آن دردانه ها رفتی یاد ما هم باش

نماز حاجت که میخوانی از برای فرج یاد ما هم باش

شدی محرم در مراسم حج یا صفارفتی یاد ما هم باش

دعا کردی از برای معراج التماس دعا یاد ما هم باش

به هرجا رفتی برو مهدی هر کجا رفتی یاد ما هم باش

به جای ما هم زیارت کن عمه ات را در کنج ویرانه

به یاد این نوکر درب آستان رفتی یاد ماهم باش

چه اعمال وادعیه ای باعث خشنودی وخرسندی امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف میشود؟

رضایت و خشنودی حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، رضایت وخوشنودی خداوند متعال است. برابر با آنچه از ناحیه ی مقدس امام دوازدهم وارد شده ، هماهنگی با اهل بیت علیهم السلام در میدان عمل، موجب تقرب به خداوند متعال و جلب رضایت بیشتر امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف می شود.

در روایتی از ناحیه ی مقدسه آمده است:

فلیعمل کل امرء منکم بما یقرب به من محبتنا ویتجنب ما یدنیه من کراهتنا وسخطنا.

هر یک از شما باید به گونه ای عمل کند که موجب تقرب به محبت ما شود واز انچه موجب خشم ورنجش خاطر ما می شود ، دوری گزیند .

بررسی و مرور روایات نشان می دهد، عقلانیت وخردورزی، رضایت اهل بیت را فراهم می آورد، چرا که پرورش بصیرت ومعرفت در پی آن شکل خواهد گرفت.

انس و الفت با دعا و مداومت بر آنها مورد توصیه و تاکید اهل بیت علیهم السلام  _ به ویژه در زمان غیبت _ بوده است. مرور روایات نشان می دهد خواندن دعای معرفت در عصر غیبت مورد توجه وعنایت ائمه علیهم السلام بوده است. به همین سبب وقتی زراره برای کسب تکلیف از امام صادق علیه السلام درباره ی اعمال عصر غیبت سوال می کند امام صادق علیه السلام در پاسخ ، خواندن دعای معرفت را توصیه می فرماید.

منبع :افتاب مهر 2 /پرسشها وپاسخها ی مهدوی

فضیلت روزجمعه

استجابت دعا در جمعه

از مهم ترین امتیاز جمعه، این است که دعا در آن مستجاب است. روایات فراوانی براین معنا دلالت دارد؛ از جمله: ۱. از امام باقر و یا امام صادق (علیه السلام) نقل شده است که فرمود:

“اِنٍّ العَبدَ المؤمِنَ لیَسألَ اللهَ الحاجَه یَ فَیُؤخِّر اللهُ قَضاء حاجَتِهِ الَّتی سأل اِلی یَومِ الجُمعه یِ؛(۱)

به راستی بنده ی مؤمن حاجتی از خداوند درخواست می کند، پس خداوند انجام حاجت او را تا روز جمعه به تأخیر می اندازد (و در آن روز برآورده می کند)".

امّا به ساعت هایی از جمعه بیشتر سفارش شده است، جابر نقل نموده است که علی (علیه السلام) همیشه می فرمود:

“أکثروا المَسألَه یَ فی یَومِ الجُمعَه یِ و اَلدُّعاءِ فَاِنَّ فیه ساعاتٌ یُستَجابُ فیها الدّعاء و المَسألَه ی ما لَم تَدعوا بقطیعَه یٍ و معصیه یٍ او عقُوقٍ و اعلَمُوا اَنَّ الخَیرَ وَ اَلبِرَّ یُضاعَفان یَومَ اَلجُمعَه یِ؛(2)

در روز جمعه زیاد دعا و درخواست داشته باشید؛ زیرا در آن، ساعاتی است که دعا و خواستن مستجاب می شود به این شرط که قطع رحم و معصیت و عاق، درخواست نشود. و بدانید خیر و نیکی در آن روز (از نظر پاداش) دو چندان می شود".

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:

“و فیه ساعةٌ  لا یسأل الله فیها اَحَدٌ شَیئاً اِلاّ اَعطاهُ ما لَم یَسأَل مُحَرّماً؛(3) 

در جمعه ساعتی است که احدی از خداوند در آن ساعت چیزی درخواست نمی کند مگر اینکه خداوند آن را عطا می کند به شرطی که درخواست حرام نکند".

1. وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، تصحیح: میرزا عبدالرحیم ربانی، ج۵، ص۶۷، ح۲۰، باب ۴۰، انتشارات اسلامیّه، تهران، انتشارات محمدی، قم، چ۱، ۱۳۷۷ق.

2. همان ص ۶۹، ح۲، باب ۴۱

3. همان ص ۶۷، ح ۲۲

تصاویر زیبای مهدویت

 دریای جمال

سر زُلفت به كناري زن و رُخسار گشا
تا جهان محو شود، خرقه كشد سوي فنا

بسر كوي تو اي قبلة دل راهي نيست
ورنه هرگز نشوم راهيِ واديِّ «مِنا»

از صفاي گل روي تو هر آنكس بَرخورد
بَركَنَدْ دل ز حريم و نكُنَد رو به «صفا»

طاق ابروي تو محرابِ دل و جان من است
من كجا و تو كجا؟ زاهد و محراب كجا؟

ملحد و عارف و درويش و خراباتي و مست
همه در اَمْرِ تو هستند و تو فرما نفرما

خرقة صوفي و جامِ مي و شمشير جهاد
قبله گاهي تو و اين جُمله همه قبله نما

رسم آيا به وصالِ تو كه درجان مني؟
هجر روي تو كه در جان مني، نيست روا !

ما همه موج و تو درياي جمالي، اي دوست!
موجْ درياست، عجب آنكه نباشد دريا

حضرت امام خمینی (رحمت الله علیه)

هنوزم انتظارم انتظار است …  

* آقا جان، اين شعر از اعماق وجودم تقديم به گل وجودت که همیشه بهاری است *

* شرمم كشد كه بي تو نفس ميكشم هنوز *

* تا زنده ام بس است همين شرمساريم *

هنوزم انتظارم انتظار است     هنوزم دل به سینه بی قرار است   هنوزم خواب می بینم به شبها  همان مردی که براسبی سوار است    همان مردی که اید جمعه روزی          واین پایان خوب انتظار است

نقش وجود امام در جهان هستی

جهان تا بوده، چنین بوده و در آینده نیز تا قیامت چنین خواهد بود. اول خلقت هستی، خداوند حضرت آدم (علیه السلام) را به عنوان جانشین خود انتخاب کرد و این‌چنین فرمود: إنی جاعلٌ فی الارض خلیفهً، و بعد از حضرت آدم (علیه السلام) پیامبران دیگر به عنوان خلیفه الهی ، بر روی زمین ، رسالت خویش را انجام دادند تا به خاتم پیامبران رسید. و بعد از پیامبر گرامی اسلام (ص)، امامان معصوم (علیهم السلام) حجّت و خلیفه الهی بر روی زمین شدند. و هیچ‌گاه این حُجَجِ الهی از بین نخواهند رفت مگر این‌که حجّت دیگری جانشین آنها شود تا روز قیامت.

حضرت امام صادق علیه السلام درباره این مسأله می‌فرماید:
قسم به خداوند عزیز و جلیل که: خدا از زمانی که آدم را قبض روح کرد، هرگز اهل زمین را به حال خود رها نکرد، ‌ جز این‌که در آن امامی قرار داد که مردم به وسیله او به سوی خدا هدایت شوند، و او حجّت خدا بر تمامی بندگان است. (۱)

امام صادق علیه السلام برای تأَکید و تأیید بیش‌تر قدمی فراتر نهاده و فرمودند:
«الحجه قَبْلَ الْخَلْقِ وَ مَعَ الخلق وَ بَعْدَ الخَلق»؛ حجّت خدا پیش از خلق بوده و با خلق هم همیشه بوده و بعد از خلق هم خواهد بود.

اعتقاد به ضرورت وجود امام با دلیل علمی و عقلی که همراه او است هر چه تمام‌تر پیش رفته و می‌رود و روز به روز در جامعه درخشان‌تر می‌شود ، امّا از آن‌جایی که در هیچ اصلی از اصول، و هیچ امری از امور در طول تاریخ بلامنازع نبوده، و در گوشه و کنار جهان مورد نقد و بررسی قرار گرفته، این اصل اعتقادی شیعیان نیز از چنین آسیبی محفوظ نمانده. جامعه امروزی که ما در آن زندگی می‌کنیم متأسفانه تؤام با شرایطی است که زندگی اصیل اسلامی را تبدیل به جامعه صنعتی یا عصر ماشین کرده است و بعضی روشنفکران، جامعه امروزی را به جامعه مدرن تعبیر می‌کنند امّا باید گفت این جامعه به جهاتی دوران محرومیت انسان‌ها است، محرومیت و فاصله گرفتن انسان‌ها از معارف اسلامی که بسیار رنج‌ آور است.

برای این‌که مسئله ضرورت وجود مقدس امام بر همگان روشن شود توجه دقیق نسبت به جهان هستی لازم است. در جهان هستی برای این‌که این مجموعه با پدیده‌های مختلف در کنار هم‌دیگر قرار بگیرند باید مشیّت و اراده الهی آنها را به دور مرکز و محوری جمع نماید که این مرکز و هسته مرکزی است که توانسته آن مجموعه‌ها را به صورت منظّم در بیاورد و دوام و بقاءِ آن پدیده‌ها در پرتو
” خداوند از باب قاعده لطف بر بندگان خود منّت گذاشته و با ارسال رسل و انتخاب امام در زمین به عنوان حجّت خود هم باعث هدایتِ انسان‌ها می‌شود و همین این‌که در روز قیامت انسان‌ها بهانه‌ای برای ضلالت خود نداشته باشند “
تجلّی آن هسته مرکزی می‌باشد.

پیوند این مجموعه‌ها با هسته مرکزی، پیوندی محکم و لاینفکّ است تا جایی‌که اگر لحظه‌ای به اندازه یک چشم بر هم زدن این ارتباط قطع شود آن مجموعه‌ها به فنا و نابودی خواهند رفت و مصداق «لِسَاختِ بِاهلها» خواهند شد. و اینک جان مطلب و جوهر کلام، در جهان انسان‌ها است، انسانی که در جهان هستی اشرف مخلوقات است، هسته مرکزی او چیست؟ تا بتواند به وسیله این محور و مرکز به حیات خویش ادامه دهد؟! با اندک تأملی می‌توان گفت این‌طور توضیحی نسبت به این سؤال ارائه داد و آن این‌که:

همیشه در جهان انسان‌ها یک انسان کامل وجود دارد و باید هم وجود داشته باشد تا کسانی که کامل نیستند در پرتو وجود او به حیات خود ادامه داده و چنگ به دامان او بزنند و در سایه الطاف او زندگی نمایند. این انسان کامل به شهادت تاریخ همیشه بوده و بعد از این هم تا جهان باقی است خواهد بود.

ابوحمزه ثمالی از امام صادق علیه السلام می‌پرسد: آیا زمین بدون امام می‌ماند؟ فرمود: اگر زمین ساعتی بدون امام باشد فرو می‌ریزد.(۲)

این قاطعیت تا آن‌جایی است که حضرت ضرورت وجود امام را محکم‌تر می‌کند و می‌فرماید: اگر مردم زمین تنها دو نفر باشد قطعاً یکی از آن دو امام است. سپس فرمود: آخرین کسی که بمیرد امام است، تا کسی بر خدای عزوجّل اعتراض نکند که او را بدون حجّت و امام واگذاشته است.(۳)
خداوند از باب قاعده لطف بر بندگان خود منّت گذاشته و با ارسال رسل و انتخاب امام در زمین به عنوان حجّت خود هم باعث هدایتِ انسان‌ها می‌شود و همین این‌که در روز قیامت انسان‌ها بهانه‌ای برای ضلالت خود نداشته باشند.

مسئله ضرورت امام در سخن امام رضا (علیه السلام) در نوع خود بی‌نظیر و گران‌بها است. امام فرمود: «لَوْ خَلَتِ الارضُ طَرْفَهَ عینٍ مِنْ حُجَّهِ لَسَاخَتْ بِاهْلِهَا»؛ اگر به مقدار یک چشم بر هم زدن زمین خالی از حجّت باشد همه مردم نابود می‌شوند. (۴)

جان عالم وابسته به این رابطه و هسته مرکزی است. امام واسطه بین خدا و خلق است. او واسطه فیض الهی است. امام ریسمان الهی است که انسان‌ها باید به آن چنگ بزنند تا از فنا و نابودی در امان باشند.

حال سؤالی ممکن است پیش آید که چرا خداوند باید امام را واسطه بین خود و مخلوقات قرار دهد تا از ضرورت وجود امام بحث صورت بگیرد، مگر این‌که خدا نمی‌تواند خود مستقیم بر انسان‌ها حاکم و حجّت باشد؟

پاسخ مختصری در این باره وجود دارد. و آن اینکه خداوند بر این امر قادر است.
اما در عین قدرت و توانایی، مشیّت و اراده او این است که همه چیز را از طریق وسیله و واسطه انجام دهد. ارسال رسل نمود و امامان معصوم را خلیفه و حجّت خود بر روی زمین قرار داد. حضرت امام صادق علیه السلام می‌فرماید: «خداوند خودداری و امتناع فرموده که کارهای را بدون اسباب فراهم آورد، سپس برای هر چیزی سبب و وسیله‌ای قرار داد. و برای هر سببی شرح و گشایشی مقرر داشت و برای هر شرحی نشانه‌ای گذاشت و برای هر نشانه‌ای دری گویا نهاد. (آنها پیامبران و ائمه معصومین علیهم السلام هستند). و عارف حقیقی کسی است که این را بشناسد. و نادان حقیقی کسی است که این در را نشناسد.
” خداوند به وسیله امام نعمات خود را بر انسان‌ها ارزانی داشته و تمام این جهان به برکت آنها دوام و بقاء دارد، به واسطه آنها به خلق روزی می‌رسد و آسمان و زمین استوار مانده. این همان اعتقاد درونی ماست “
این درب ناطق و گویا رسول خدا و ما هستیم.» (۵)

امام صادق علیه السلام در بیانی دیگر می‌فرماید:
هر کس از در وارد خانه شود هدایت یافته و هر که راه دیگر پیش گیرد طریق هلاکت پیموده است. (۶)
پیامبران و ائمه (علیهم السلام) واسطه فیض الهی هستند که خداوند فرموده: «وابتغوا اللهِ الوسیله» (۷)
بنابراین پس از این توضیحات لازم است گفته شود که از جمله مسائلی که دانستن آن در موضوع (ضرورت وجود امام) و معرفت و شناخت، ضروری است. مسئله فیض و وساطت است.

خداوند تبارک و تعالی که مبدأ هستی می‌باشد فیّاض مطلق است که فیض از آن مبدأ ناشی می‌شود و تنها به وسیله (واسطه فیض) به جهان هستی و انسان‌ها می‌رسد و آن واسطه فیض، انسان کامل و قابلی است که علاوه بر توانایی و قابلیت، صلاحیت دریافت و پرداخت را دارد.

حضرت صاحب الزمان (عج) در کلامی می‌فرماید:
«قُلُوبُنا اوعِیهٌ لِمَشیَة الله»؛ خداوند به وسیله امام نعمات خود را بر انسان‌ها ارزانی داشته و تمام این جهان به برکت آنها دوام و بقاء دارد، به واسطه آنها به خلق روزی می‌رسد و آسمان و زمین استوار مانده. این همان اعتقاد درونی ماست. (۸)

امام زمان (عج) در جامعه امروزی حجّت خداوند بر روی زمین است که انسان‌ها باید به دور این محور اصلی بچرخند. گرچه امام زمان (عج) در غیبت به سر می‌برد و دست انسان‌ها به صورت مستقیم از دامن فیض آن حضرت کوتاه است امّا در پرتو وجود مقدّس آن امام جهان هستی به بقای خود ادامه می‌دهد و زمین ساکنانش را در کام خود فرو نمی‌برد و خداوند به برکت وجود او رشته فیوضاتش را از انسان‌ها قطع نمی‌کند و طول غیبت مانع فیض،‌ فیاض نمی‌شود ، چرا که خورشیدی که پشت ابر است، فایده خود را به ساکنان می‌رساند علاوه بر این‌که همیشه خورشید پشت ابر نمی‌ماند.

و خطاب آخر این‌که امام سجاد علیه السلام تمام این ضرورت‌های وجود امام و نقش امام را در بیان گهرباری این‌چنین توصیف می‌کند:
ما پیشوای مسلمانان و حجّت‌های خدا بر جهانیان، و سرور و مولای مؤمنان و رهبر سفیدرویانیم. ما رمز بقای اهل زمین هستیم، همان‌طوری که ستارگان عامل بقای اهل آسمان هستند.

خداوند به برکتِ ما آسمان را برافراشت و از سقوطِ آن جلوگیری کرد و به برکت ما زمین را نگه داشت تا بر سر اهلش نریزد. به برکتِ ما باران رحمت را فرستاد و رحمت خویش را منتشر ساخته، و برکات را از زمین بیرون می‌آورد. اگر از ما کسی در زمین نباشد زمین اهل خود را فرو خواهد برد. از وقتی که خدا زمین را خلق کرد، هرگز زمین از حجّت خدا (آشکار یا پنهان) خالی نبوده و هم‌چنان تا قیامت هم خالی نخواهد بود و اگر چنین نباشد خداوند عبادت نمی‌شود. (۹)

ای وجود تو سرمایه وجود همه کس                    وی ظلِّ وجود تو، وجودِ همه کس
گر فیض تو یک لحظه به عالم نرسد                    معلوم شود بود و نبود همه کس.

پی نوشت ها:
۱- کمال الدین: ج۱،‌ ص۲۳۰
۲- کمال الدین: ج۱، ص۲۰۱
۳- کافی، کتاب الحجه، ص۱۸۰
۴- معجم احادیث الامام المهدی: ج۴، ص۱۷۶
۵- اصول کافی: ج۱، ص۱۸۳
۶- کافی: ج۲، ص۴۷
۷- مائده/۳۵
۸- تفسیر نور الثقلین: ج۵، ص۴۸۶
۹- کمال الدین: ج۱،‌ ص ۲۰۷

آقـــــــا اجـــــازه!

آقا اجازه…!

آقااجازه!دلزده ام ازتمام شهر

بی تودلم گرفته ازاین ازدحام شهر

آقااجازه!دست خودم نیست خسته ام

دردرس عشق من صف آخرنشسته ام

دراین کلاس عاطفه معنا نمی دهد

اینجا کسی برای توبرپانمی دهد

آقااجازه!بغض گرفته گلویمان

آنقدر ردشدیم که رفت آبرویمان

 __  __  __‌  __‌  __  __  __  __  __  __  __  __

 
آقا اجازه…….اين دو سه خط را خودت بخوان!
آقا اجازه! اين دو سه خط را خودت بخوان!

قبل از هجوم سرزنش و حرف ديگران
آقا اجازه! پشت به من کرده قلبتان
ديگر نمي دهد به دلم روي خوش نشان!
قصدم گلايه نيست، اجازه! نه به خدا!

اصلا به اين نوشته بگوييد «داستان»
من خسته ام از آتش و از خاک، از زمين
از احتمال فاجعه، از آخرالزمان!
آقا اجازه! سنگ شدم، مانده در کوير

باران بيار و باز بباران از آسمان
اهل بهشت يا که جهنم؟ خودت بگو!
آقا اجازه! ما که نه در اين و نه در آن!
«يک پاي در جهنم و يک پاي در بهشت»
يا زير دستهاي نجيب تو در امان!
آقا اجازه!……………………….
…………………………………!

باشد! صبور مي شوم اما تو لااقل
دستي براي من بده از دورها تکان…
آقا اجازه! خسته*ام از اين همه فريب
از هاي و هوي مردم اين شهر نانجيب

آقا اجازه! پنجره*ها سنگ گشته*اند
ديوارهاي سنگي از کوچه بي نصيب
آقا اجازه! باز به من طعنه مي*زنند
عاشق نديده*هاي پر از نفرت رقيب

«شيرين»ي وجود مرا «تلخ» مي*کنند
«فرهاد»هاي کينه پرست پر از فريب
آقا اجازه! «گندم» و «حوا» بهانه بود
«آدم» نمي*شويم! بيا: ماجراي «سيب»!
باشد! سکوت مي*کنم اما خودت ببين … !
آقا اجازه! منتظرند اينهمه غريب ….
دلم تنگِ …

اللّهم عجّل لوليّک الفرج

به راحتی …. اما … به سختی!!!

بسم رب المهدي

به راحتی…اما… به سختي!!!

نمی دونم چرا به راحتی ….

به راحتی گناه می کنیم!…اما به سختي ترك گناه!

به راحتی دروغ میگیم!…اما به سختي راستشو!

به راحتی دلها رو میشکنیم!…اما به سختي دلي رو به دست مياريم!

به راحتی تهمت می زنیم!…اما به سختي ممكنه تهمت نزنيم!

به راحتی غیبت میکنیم!…اما به سختي ممكنه غيبت نكنيم!

به راحتی هر چیزی رو نگاه میکنیم!…اما به سختي جلوي چشممون رو ميگيريم!

به راحتی هر چیزی رو گوش میدیم!…اما به سختي جلوي گوشمون روميگيريم!

به راحتی دهنمون به هر حرفی باز میشه!…اما به سختي جلوي دهنمون رو مي گيريم!

به راحتی حجابمون رو ميذاريم كنار!…اما به سختي حجابمون رو رعايت مي كنيم!

به راحتی ظلم میکنیم!…اما به سختي از مظلوم دستگيري ميكنيم!

به راحتی میذاریم قرآنمون توي خونه خاک بخوره!…اما به سختي يه صفحه قرآن مي خونيم!

به راحتی نماز اول وقتمون رو ميذاريم كنار!…اما به سختي سر وقت نماز مي خونيم!

به راحتی به شیطان بله قربان و چشم قربان و اطاعت میشه قربان میگیم!…اما به سختي

أعوذ بالله من الشيطان الرجيم ميگيم!

به راحتی حرف امام زمان (عج) رو ميذاريم زمين !…اما به سختي حاضريم حرفش رو گوش كنيم!

به راحتی اسم شیعه ی امیر المؤمنین رو، روی خودمون میذاریم!…اما به سختي حاضريم مثل اون رفتار كنيم!

به راحتی میگیم جانم فداي رهبر… اما به سختي حاضريم به شعارهايي  كه با شروع سال جديد ميگه عمل كنيم!  

_بالاخره  يه كار پيدا كردم كه در هر دو صورت به راحتي انجام ميديم…؟!

به راحتی عکس شهدا رو میبینیم و به راحتي هم، عکسشون عمل میکنیم!

در کل به راحتی هر کاری دلمون می خواد انجام میدیم و در آخر…

به راحتی هرچه تمام تر می گیم:

اللهم عجل لولیک الفرج

دشمنمون هم که فهمیده ،ما راحت این کارها رو میکنیم و به سختي كارهاي ديگه رو…

به راحتی مياد به پیامبرمون توهین میکنه و….

به راحتي قرآنمون رو آتيش ميزنه!

اگه ما به راحتی خیلی از کارها رو نميکردیم اما به سختی، خیلی از کارها رو انجام میدادیم، قطعا اومدن امام زمان (عج) این قدر سخت نمیشد و حال و روزمون، اين نبود…!

_ از زمان غيبت تا كنون جهان تاوان بي لياقتي خود را پس ميدهد…!

  راحت همگی به راحتی تن دادیم

 یک مشت شعار نامعین  دادیم

  هر هفته غروب جمعه ها ما تنها

     آموزش منتظر نشستن دادیم . . .

اللهم عجل لوليك الفرج

 منبع: وبلاگ تنهای اول … هیچکس همراه نیست!!!

ظـــهــــور

گر پرده ز رخ باز گشاید مهدی         کز خلق جهان دل برباید مهدی

وای شیعه چنان منتظر مولی باش       گویا که همین جمعه میاید مهدی

اَللهُمَ عَجِ لِوَلیِکَ اَلفَرَج

موبایل شیطانی یا موبایل الهی

هجوم ابزارها ، کلیپ ها و عکس های مبتذل فراوانی هست که در بسیاری از گوشی های موبایل و رایانه ها به صورت موج های طوفانی قصد نابودی جوانان و دوستان من و شما را دارند . ما باید به ولی عصر خودمان معرفت پیدا کنیم و ایشان را ناظر و آگاه بر تمامی امور ریز و درشت خود بدانیم . به عنوان مثال در روایتی آمده که امام صادق (علیه السلام) به یکی از شاگردانش که برای خانومی کلاس خصوصی و تدریس داشت ناراحتی خویش را نشان داد و وقتی شاگرد از حضرت دلیل ناراحتی ایشان را جویا میشود حضرت میفرمایند چرا با آن دختر فلان شوخی را کردی. (این شوخی شاید در حد یک جمله بیشتر نبوده اما از این روایات استفاده میشود که امام زمان علیه السلام بر تمامی اعمال و گفتار و افکار ما و کوچک ترین روابط ما با زوج مخالف آگاهی دارند و همچنبن از موبایل ها ، کامپیوتر ها ، بلوتوث ها و اس ام اس های ما

بطور کلی سه مدل گوشی بیشتر نداریم :

۱- گوشی که خالی از عکس ، کلیپ و اس ام اس های مبتذل است ( گوشی مومن)

۲- گوشی که پر از عکس و کلیپ و اس ام اس مبتذل است . ( گوشی کافر)

۳- گوشی که هم عکس ، فیلم و اس ام اس مبتذل دارد و هم مداحی و قرآن و … ( گوشی منافق)

گوشی مومن که موجب هدایتش میشه یا حد اقل موجب گمراهیش نمیشه

گوشی کافر اون رو به گمراهی و ظلالت میکشونه و آخرتش رو تباه میکنه

گوشی منافق در دنیا و آخرت صاحبش را خار و ذلیل میکنه و موجب جاودانی اون در عذاب میشه .

نکته جالب : این که گوشی منافق که هم عکس ، فیلم و اس ام اس مبتذل دارد و هم مداحی و قرآن و …

منبع: وبلاگ دلتنگان مهدی

 روزهای گمراهیم ادامه دارد …

یا بقیه الله…

این روزها باز دلم هوای شما را کرده است ،

این روزها وقتی بار غمها کمر قلبم را خم می کند ،

وقتی چشمه اشکهایم می خشکد ،

خارهای بغض سردی در گلویم جوانه می زند …

دوری از شما کار دستم داده است . مرا به خواب برده است ، خوابی سنگین .

که…..

نه ” همت “ بیداری دارم و نه “ نیت “ یاری ….

برای وصالت…

اولین راهی که گزیده ام دوری بود !!!!

خواب بود ، غفلت بود ،

بیراه را برای رسیدن انتخاب کردم !!!

اما امروز راهم را از دیگران جدا کردم ،

برای رسیدن به تو ، دیگر نخواهم گذاشت ، روزهای سرد دلم ، مرا از گرمی سالها با شما بودن جدا کند ،

” دلم وصال می خواهد “

منبع: وبلاگ منتظران مهدی

چند وقته …

چندگاهیست وقتی می گویم:

اللهم کن لولیک الحجة بن الحسن

با آمدن نام دلربایت دلم نمی لرزد

چندگاهیست وقتی ميگم :

صلواتک علیه و علی آبائه

به یاد مصیبتهای اهل بیتت اشک ماتم نميريزم

چندگاهیست وقتی ميگم :

فی هذه الساعة

دگر به این نمی اندیشم که در این ساعت کجا منزل گرفته ای

چندگاهیست وقتی میگويم :

و فی کل الساعة

دلم نمی سوزد که همه ساعاتم از آن تو نيست

چندگاهیست وقتی ميگم :

ولیا و حافظا

احساس نمی کنم که سرپرستم، امامم کنار من ایستاده و قطره های

 اشکم را به نظاره نشسته است

چندگاهیست وقتی ميگم :

و قائدا و ناصرا

به یاد پیروزی لشکرت، در میان گریه لبخند بر لبم نقش نمي زند

چندگاهیست وقتی ميگم:

و دلیلا و عینا

يقين ندارم که تو راهنما و نگهبان منی

چندگاهیست وقتی ميگم :

حتی تسکنه أرضک طوعا

یقین ندارم که روز حکومت تو بر زمین،

من هم شاهد مدینه فاضله ات باشم

چندگاهیست وقتی ميگم :

و تمتعه فیها طویلا

به حال آنانی که در زمان دراز حکومت

شیرین تو طعم عدالت را می چشند غبطه نمی خورم

اما چندگاهیست دعای فرج را چند بار ميخوانم

تا هم با آمدن نامت دلم بلرزد

هم اشکم بریزد

هم در جست و جویت باشم،

هم سرپرستم باشی،

هم به حال مردمان عصر ظهور غبطه بخورم و

هم احساس کنم خدا در نزديكي من است

منبع: وبلاگ منتظر

اللهم عجل لولیک الفرج

نوای یا مهدی 

قلندران مست بی پروا سراغ آن می ناب می گیرند

ستارگان بی فروغ همدردی خبر ز کوچ آفتاب می گیرند

شبانگهان که شهر عشق را می جویند

نوای یا مهدی از دل خراب می گیرند

جهان در انتظار یک فرج

این جمعه دوباره صحبت از تکرار است

درد همگان،دوریشان از یار است

تا جمعه هم عهدیتان ،مولا جان

شیعه به خدا ز هجرتان بیمار است


این جمعه اگر فرج نمایی عشق است

از مشکل ما گره گشایی عشق است

بر دیده ما،منّت بسیار نهی

گر با قدمت ،فرش ره آیی عشق است


یک جمعه موانع از سر راه رود

یک جمعه دگر از لبمان آه رود

گلبانگ فرج وقت ظهور مهدی

از کعبه بلند است و سحرگاه رود


واسط فیض خدا، در پشت ابر غیبت است

جمعه، جمعه دیدگان مضطرم در حسرت است

ای تمام آرزوی آل طه، العجل

چون جهان در انتظار یک فرج،یک نصرت است


در هجر تو، جان خسته بر لب آمد

این قلب و دل شکسته در تب آمد

آنقدر نیامدی محرّم شده است

یعنی که هلال ماه زینب آمد

منبع: وبلاگ منتظر    

شعر: مهدی جان بیا

جمعه هایم بی تو بی معناست، مهدی جان بیا
دل درون سینه ام تنهاست، مهدی جان بیا

در فراقت می چکد اشک روان از دیده ام
حال و روز خلوتم غوغاست، مهدی جان بیا

یاد پرشور تو زینب بخش افکار من است
دم به دم نام تو بر لب هاست، مهدی جان بیا

بی وجود تو ندارد کل هستی رنگ و بو
این جهان با بودنت زیباست، مهدی جان بیا

گرچه دیدارت میسر نیست بر چشمان من
این دل اما با غمت شیداست، مهدی جان بیا

دست های التماسم در دعای ندبه ها
خود نشان غصه در دنیاست، مهدی جان

جمکران قلب من دارالولای عشق توست
مجلس شوقت در آن برپاست، مهدی جان بیا

تا همان صبح ظهورت انتظارت می کشم
آرزویم دیدن مولاست، مهدی جان بیا

داغ غربت عاشقان مخلصت را خسته کرد
چشم بر در حضرت زهراست، مهدی جان بیا

منبع: کانون صبح قریب دانشگاه سمنان

توقعات امام زمان از شیعیان 

پرهيز از افراط و تفريط:امام زمان(عج):«تقوا پيشه کنيد، تسليم ما باشيد و کار را به ما واگذاريد که بر ماست شما را از سرچشمه سيراب بيرون آوريم چنانکه بردن شما به سرچشمه از سوي ما بود … به سمت راست ميل نکنيد و به سوي چپ نيز منحرف نشويد.»

توجه به آن حضرت همراه با محبت:امام زمان (عج) در توقيع شريفي خطاب به شيعيان مي فرمايند: «توجه خود را همراه با محبت و دوستي به سوي ما قرار دهيد و در مسير دستورات روشن و قطعي دين حرکت کنيد که همانا من براي شما خيرخواهي مي کنم و خداوند گواه است بر من و شما و اگر نبود علاقه ما به نيکو بودن شما و رحمت و مهربانيمان بر شما، به سخن گفتن با شما نمي پرداختيم.»

ولايت حضرت علي (علیه السلام):در تشرف مرحوم علي بغدادي (ره) در مسير کاظمين، ايشان پرسش هايي را از محضر امام زمان (عج) مي پرسد از جمله مي گويد: پرسيدم: «روزي نزد مرحوم شيخ عبدالرزاق که مدرس حوزه بود، رفتم. شنيدم که بر روي منبر مي گفت: کسي که در طول عمر خود روزها روزه باشد و شب ها را به عبادت به سر برد و چهل حج عمره بجاي بجاي آورد و در ميان صفا و مروه بميرد ولي از دوستداران و محبان و مواليان اميرالمؤمنين (علیه السلام) نباشد براي او چيزي محسوب نمي شود.» امام زمان (عج) فرمودند: «آري والله براي او چيزي نيست.»

توسل به حضرت زينب (علیها السلام) جهت تعجيل در فرج:در تشرف آقا شيخ حسن سامرايي (ره) در سرداب مقدس، حضرت فرمودند: «به شيعيان و دوستان ما بگوييد که خدا را قسم دهند به حق عمه ام حضرت زينب (علیها السلام) که فرج مرا نزديک گرداند.»

 اخلاص در عمل:يکي از علماي بزرگ اصفهاني مي گويد: «شبي در عالم رؤيا امام زمان (عج) را ديدم. به ايشان عرض کردم چه کنم که به شما نزديک شوم؟» فرمودند: «عملت را عمل امام زمان (عج) قرار بده.» من به ذهنم رسيد که يعني در مورد هر کاري ببين اگر امام زمان (عج) اين کار را مي کند تو هم انجام بده. پرسيدم: «چه کنم که در اين امر موفق باشم؟!» فرمود: «الاخلاص في العمل؛ يعني، در کارهاي خود اخلاص داشته باش.»

توسل به قمر بني هاشم (علیه السلام):از  آيت الله مرعشي نجفي (ره) نقل شده است که يکي از علماي نجف اشرف که به قم آمده بود مي گفت: «مدتي براي رفع مشکلي به مسجد جمکران مي رفتم و نتيجه نمي گرفتم روزي هنگام نماز دلم شکست و عرض کردم مولا جان! آيا بد نيست با وجود امام معصوم (علیه السلام) به علمدار کربلا قمر بني هاشم ( علیه السلام) متوسل شوم و او را در نزد خدا شفيع قرار دهم؟!» در حالتي ميان خواب و بيداري امام زمان (عج) فرمودند: «نه تنها بد نيست و ناراحت نمي شوم بلکه شما را راهنمايي مي کنم که چون خواستي از حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) حاجت بخواهي اين چنين بگو: يا أبالغوث ادرکني.»

 احترام به قرآن:در تشرفي که براي مرحوم حاج شيخ محمدحسن مولوي قندهاري در حرم مطهر ابوالفضل العباس (علیه السلام) روي داده است ايشان مي گويد ديدم قرآني روي زمين بر سر راه افتاده است به من فرمودند: «هوشيار باش و به قرآن احترام کن. من خم شدم و قرآن را برداشتم و بوسيدم و در قفسه گذاشتم.»

 همچنین خدمت به محرومان/ مواظبت بر قرائت و خواندن قرآن/تحصيل معارف اهل بيت /کمک به مردم/توجه به پدر و مادر/را  می توان نام برد.

                                                                         « منبع:سایت عاشورا »

توصیه های امام زمان عج به مدعیان دروغین 

داعيان دروغين: بايد بدانند كه حق با ما ونزد ماست، جز ما كسي اين سخن را بر زبان نمي راند، مگر دروغگوي تهمت زن و غير از ما احدي اين ادعا را نمي كند مگر آنكه گمراه و گمراه كننده است (بحار، ج 53، ص 192/ کمال الدین و تمام النعمه، ص 511)
منكر امام زمان: بين خداي عز و جل و هيچ كس خويشاوندي نيست . هر كس مرا انكار كند از من نيست و راه او راه پسر نوح است(الغیبت طوسی، ص 176)
زمان ظهور: اما وقت ظهور ما موكول و منوط به اراده خداوند است و هر كس براي آن وقت تعيين كند دروغ گفته است (بحار، ج 53، ص 111)

هر کجا سلطان بود، دورش سپاه و لشکر است

           پس چرا سلطان خوبان بی سپاه و لشکر است

                             با خبر باشــید ای چشم انتظاران ظهــــور

                                                بهترین سلطان عالم از همه تنهاتر است

بخوان دعای فرج را، دعا اثر دارد
دعا کبوتر عشق است و بال و پر دارد

بخوان دعای فرج را و عافیت بطلب
که روزگار بسی فتنه زیر سر دارد

بخوان دعای فرج را و نا امید مباش
بهشت پاک اجابت هزار در دارد

بخوان دعای فرج را که صبح نزدیک است
خدای را، شب یلدای غم سحر دارد

بخوان دعای فرج را به شوق روز وصال
مسافر دل ما، نیت سفر دارد

بخوان دعای فرج را که یوسف زهرا
ز پشت پرده ی غیبت به ما نظر دارد

بخوان دعای فرج را که دست مهر خدا
حجاب غیبت از آن روی ماه بر دارد

مولای من:

روزی هزار بار دلت راشکسته ام

بیخود به انتظار وصالت نشسته ام

هربار این تویی که رسیدی و در زدی

هربار این منم که در خانه بسته ام

هر جمعه قول میدهم آدم شوم ولی

هم عهد خویش هم دلت راشکسته ام

کي در سراي چشمم، قصد ظهور داري؟

اي آنکه در نگاهت حجمي زنور داري

کي از مسير کوچه قصد عبور داري؟

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابي

اي آنکه در حجابت درياي نور داري

من غرق در گناهم، کي مي کني نگاهم؟

برعکس چشمهايم چشمي صبور داري

از پرده ها برون شد، سوز نهاني ما

کوک است ساز دلها، کي ميل شور داري؟

در خواب ديده بودم، يک شب فروغ رويت

کي در سراي چشمم، قصد ظهور داري؟

یک نظر بر من نما!

گـــر چــه پیـمان را شکستم بر سـر پیمانه ام          بـا همـــه بد عــهدی ام آن عـاشق دیوانـه ام

گـــر بــه ظاهــر دورم از درگــاه تو ای نازنیـــن          بـاز هــــم مشــتاق روی دلـــکش جـانـانــه ام

از در مـــیخانه ات ای شـــاهد خـــوبان مـــران          با هـــمه عصیان همان دردی کـش میخانه ام

پـــــرده بردار از رخ زیـــــبا که مشتاق تـــــوام           آن رخ زیـــــبـا ندیــــــده، والــــه و دیــــوانه ام

پادشـــــاه جــــودی و ما بـــنده درگـــاه تـــــو           منتـــــظر بـر درگهت ،زان بخشش شاهانه ام

در مـــــیان بحــر هجران غوطه ور گشتم ولی           باز هـــم در جستجوی گــوهـــــر دردانـــــه ام

همچون من هرگز نباشـد بردرت پیمان شکن            لیــک با الــــطاف غــیر از تو، شـها !بیگانه ام

چون که لطف توست تنها ضامن رســوایی ام           ور نـــه آن گــردم که افشـــان در دل ویرانه ام

انتـــظارت بیش از حــد شد، تحمل تا به کی؟           آفتـــابـا! بـــــهر دیـــــدار رخـــــت پروانـــــه ام

والــــــه و شــــیدا و مـستم لیک، محتاج توام

یک نــــظر بر من نــــــمـا، ای عارف فرزانه ام!

درد دل یک طلبه با امام زمان صلوات الله علیه

زمین همواره در مدار نورانی حضور مولا می‌چرخد. آسمان در هر غروب گریه به چشم منتظران می‌دهد.

همه در غروب، چشم به شفق خونین می‌دوزند و به افق خیره می‌شوند تا مگر حضور نور خدا را به تماشا بنشینند.

خانه دلمان تنگ می‌شود و قبل‌هایمان در زلال آسمانی چشم‌ها می‌تپد، به امید طلوع بهار نور است که دست دعایم رو به سوی خدا و چشم بارانی‌ام سمت افق آرزوهایت و شعر لبانم « اللهم کن لولیک »

نمی‌دانم …

نمی‌دانم کدامین آدینه است اشک شوق حضورت، بیابان خشکیده گونه‌ام را سیراب می‌کند.

نمی‌دانم کدامین آدینه است که شادی حضورت مرا مسرور و مدهوش می‌کند.

نمی‌دانم کدامین جمله را بگویم. شاید از شرم گناهانم نتوانم چشم به قامت رعنای نرگسیت بیندازم و با اشک و شرم زیر لب بگویم خوش آمدی.

کی می‌شود؟!

چه جمعه‌ها که با یادش سپری شد و چه غروبهای جمعه که دل‌های چشم به راه، امید را به فردای فروتنی بستند.

نمی‌دانم در کدامین آدینه آن رسول سبزپوش، آن بهار نور، با شال سبز مادر و با ذوالفقار پدر می‌آید.

خورشید سبز بهاران

ای سبزپوش آسمان

ای بوی نرگس

کی می‌شود ما را بخوانی

بگو زمان شتاب گیرد تا دیگر انتظار به سر منزل مقصودش نرسد

تا انتظار هست، صبحگاه آدینه هست، نامت را هرگز به دست فراموشی نمی‌سپارم.

به قلم: مریم پیرعباسی، طلبه پایه پنجم

شفا يافتن مريض با توسل به امام زمان (عج)

عالم بزرگوار حضرت آقاى شيخ محمدتقى همدانى كه فضيلت و تقواى ايشان مورد اتفاق حوزه علميه قم است و امام جماعت مسجد فرهنگ قم هستند شفا يافتن همسر خود را به طور خلاف عادت به بركت توسل به حضرت حجة بن الحسن العسكرى صلوات اللّه عليهما را مرقوم داشته اند و همان مرقومه ايشان ثبت مى گردد.

بسم اللّه الرحمن الرحيم

روز دوشنبه هيجدهم ماه صفر از سال ۱۳۹۷ مهمى پيش آمد كه سخت مرا و صدها نفر ديگر را نگران نمود؛ يعنى همسر اين جانب محمد تقى همدانى در اثر غم و اندوه و گريه و زارى دو سال كه از داغ دو جوان خود كه در يك لحظه در كوه هاى شميران جان سپردند، در اين روز مبتلا به سكته ناقص شدند البته طبق دستور دكترها مشغول معالجه و دوا شديم ولى نتيجه اى به دست نيامد تا شب جمعه ۲۲ صفر يعنى چهار روز بعد از حادثه سكته. شب جمعه ساعت يازده تقريبا رفتم در غرفه خود استراحت كنم.

پس از تلاوت چند آيه از كلام اللّه و خواندن دعاهايى مختصر از دعاهاى شب جمعه، از خداوند تعالى خواستم كه امام زمان حجة بن الْحَسَن صَلَواتُ اللّهِ عَلَيْهِ وَعَلى آبائه الْمَعْصُومينَ را ماءذون فرمايد كه به داد ما برسد و جهت اينكه متوسل به آن بزرگوار شدم و از خداوند تبارك و تعالى مستقيما حاجت خود را نخواستم، اين بود كه تقريبا از يك ماه قبل از اين حادثه دختر كوچكم (فاطمه) از من خواهش مى كرد كه من قصه ها و داستانهاى كسانى كه مورد عنايت حضرت بقية اللّه روحى و ارواح العالمين له الفداه قرار گرفتند و مشمول عواطف و احسان آن مولا شده اند براى او بخوانم.

من هم خواهش اين دخترك ده ساله ام را پذيرفتم و كتاب « نجم الثاقب » حاجى نورى رابراى او خواندم. در ضمن من هم به اين فكر افتادم كه مانند صدها نفر ديگر چرا متوسل به حُجَّت مُنْتَظَر اِمام ثانى عشر عَلَيْه سَلامُ اللّهِ الْمَلِكِ اْلاَكْبَرِ نشوم؟

لذا همانطور كه در بالا تذكر دادم، در حدود ساعت يازده شب متوسل شدم به آن بزرگوار و با دلى پر از اندوه و چشمى گريان به خواب رفتم. ساعت چهار بعد از نيمه شب جمعه، طبق معمول بيدار شدم، ناگاه احساس كردم از اطاق پايين كه مريض ‍سكته كرده آنجا بود، صداى همهمه مى آيد. سر و صدا قدرى بيشتر شد و ساعت پنج و نيم كه آن روزها اول اذان صبح بود، به قصد وضو آمدم پايين. ناگهان ديدم صبيه بزرگم كه معمولاً در اين وقت در خواب بود، بيدار و غرق در نشاط و سرور است تا چشمش به من افتاد گفت آقا! مژده بدهم به شما.

گفتم چه خبر است؟! من گمان كردم خواهر يا برادرم از همدان آمده اند. گفت بشارت! مادرم را شفا دادند. گفتم كه شفا داد؟ گفت: مادرم چهار بعد از نيمه شب با صداى بلند و شتاب و اضطراب ما را بيدار كرد. چون براى مراقبت مريض دخترش ‍ و برادرش (حاجى مهدى) و خواهرزاده اش (مهندس غفارى) كه اين دو نفر اخيرا از تهران آمده اند، مريضه را به تهران ببرند براى معالجه. اين سه نفر در اتاق مريض ‍ بودند كه ناگهان داد و فرياد مريضه بلند شد كه مى گفت برخيزيد آقا را بدرقه كنيد! برخيزيد آقا را بدرقه كنيد!

مى بيند كه تا اينها از خواب برخيزند آقا رفته، خودش كه چهار روز نمى توانست حركت كند، از جا مى پرد و دنبال آقا تا دم درب حياط مى رود. دخترش كه مراقب حال مادر بود و در اثر سر و صداى مادر كه آقا را بدرقه كنيد بيدار شده بود، دنبال مادر تا دم درب حياط مى رود، ببيند كه مادرش كجا مى رود، دم درب حياط مريضه به خود مى آيد ولى نمى تواند باور كند كه خودش تا اينجا آمده. از دخترش زهرا مى پرسد كه زهرا من خواب مى بينم يا بيدارم؟

دخترش پاسخ مى دهد كه مادر جان! تو را شفا دادند آقا كجا بود كه مى گفتى آقا را بدرقه كنيد ما كسى را نديديم!

مادر مى گويد: آقاى بزرگوارى در زى اهل علم، سيد عاليقدرى كه خيلى جوان نبود، پير هم نبود، به بالين من آمد گفت برخيز، خدا تو را شفا داد! گفتم نمى توانم برخيزم، با لحنى تندتر فرمود شفا يافتيد برخيز! من از مهابت آن بزرگوار برخاستم فرمود شفا يافتيد ديگر دوا نخور و گريه هم مكن و چون خواست از اطاق بيرون رود، من شما را بيدار كردم كه او را بدرقه كنيد ولى ديدم شما دير جنبيديد، خودم از جا برخاستم و دنبال آن آقا رفتم. بحمداللّه تعالى پس از اين توجه و عنايت، حال مريضه فورا بهبود يافت و چشم راستش كه در اثر سكته غبارآورده بود برطرف شد، پس از چهار روز كه اصلاً ميل به غذا نداشت، در همان لحظه گفت گرسنه ام براى من غذا بياوريد، يك ليوان شير كه در منزل بود به او دادند با كمال ميل تناول نمود. ميل به غذا كرد رنگ رويش بجا آمد و در اثر فرمان آن حضرت كه گريه مكن، غم و اندوه از دلش برطرف شد.

و ضمنا خانم مذكوره از پنج سال قبل روماتيسم داشت، از لطف حضرت عليه السّلام شفا يافت با آنكه اطبا نتوانستند معالجه كنند.

ناگفته نماند كه در ايام فاطميه در منزل، مجلسى به عنوان شكرانه اين نعمت عظمى منعقد كرديم. جناب آقاى دكتر دانشى كه يكى از دكترهاى معالج اين بانو بود شفا يافتن او را برايش شرح دادم. دكتر اظهار فرمود آن مرض سكته كه من ديدم، از راه عادى قابل معالجه نبود مگر آنكه از طريق خرق عادت و اعجاز شفا يابد.

اَلْحَمْدُللّهِ رَبِّ الْعالَمين

وَصَلَّى اللّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الْمَعْصُومينَ

لا سِيَّما اِمامُ الْعَصْرِ

وَنامُوسُ الدَّهْرِ، قُطْب دايِره اِمْكان ،

سرور و سالار انس و جان ،

صاحب زمين وزمان مالك رقاب جهانيان

((حُجَّة بْن الْحَسَنِ الْعَسْكَرِى ))

صَلَوات اللّه عَلَيْهِ وَعَلى آبائِه الْمَعْصُومينَ

اِلى قِيامِ يَوْمِ الدّين .

وَالسَّلامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُاللّهِ وَبَرَكاتُهُ

محمدتقى بن محمدمتقى همدانى

۲۵ ماه صفرالخير ۱۳۹۷ هجرى قمرى

(داستانهاي شگفت ، شهيد محراب آية اللّه سيّد عبدالحسين دستغيب)

لطفا یک جمله برای امام زمان بنویس!!!!!

• در تقویم انتظار، همه فصلها از عطر بهاری مهدی علیه السلام متبرک است.
• نوروز منتظران روزی است که از شب نیمه شعبان آغاز می شود.
• انتظار، فاصله‌ای است میان دو جمعه: جمعه ولادت و جمعه ظهور.
• بهار، همه طراوتش را مدیون یک گل است: گل زیبای نرگس.
• اگر سختی زمستان غیبت نبود، شوق آمدن بهارِ عدالت معنا نداشت.
• یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور کلبه‌ی احزان شود روزی گلستان غم مخور
• خانه تکانی، رسم قدیمی همه منتظران بهار است. بهارِ مهدی علیه السلام از راه می‌رسد، خانه تکانی دلها را فراموش نکنیم.
• بهترین هدیه‌ای که می توان برای گلدان شکسته قلب منتظران خرید، یک شاخه گل نرگس است.
• جمعه‌ها کافی نیست، هر روز سهمی را به امام زمان(عج) اختصاص بدهیم.
• منتظران واقعی به اشک و آه و دعا اکتفا نمی‌کنند.
• نیمه‌های شعبان می‌آیند و می روند، حیف است اگر فقط با نقل و مشکلات و شیرینی برگزارش کنیم.
• کم لطفی مهمان است بر سرِ سفره بنشیند و صاحبخانه را نشناسد، حتی اگر او را نبیند.
• و پیامبر فرمود: اَفضلُ اعمالِ اُمتى، اِنتظارُ الفَرج؛ برترین کار پیروان من، انتظار فرج است.
• امام زمان علیه السلام بیشتر از آن به گردن شیعه حق دارند که فقط نیمه‌های شعبان به یادشان بیفتیم.
• اگر خورشید از چشم ما پنهان مانده است، تقصیر ابرها نیست، چشمان ما باران نخورده است.
• ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی
• حتی اگر امام از چشم ما غایب باشد، باز هم ما از چشم او غایب نیستیم.
• ای کاش روزهای “غفلت” ما از شب های “غیبت” او طولانی تر نبود.
• مبادا فقط وقتی همه درها به رویمان بسته شد، درِ خانه امام زمان علیه السلام را بزنیم.
• مکه با همه “صفا"یی که دارد، بی گل روی مهدی علیه السلام بی"صفا” است.
• هر دستی در آرزوی بوسیدن حجرالاسود است، حجرالاسود در آرزوی بوسیدن دست مهدی علیه السلام!
• منتظرتر از امام زمان علیه السلام سراغ داریم؟ 1160و اندی سال در انتظار!
• دلنشین‌ترین اشعار در دیوان انتظار، سروده دل سپرده‌ترین شاعران است، آنها که دل به حضرت مهدی علیه السلام سپرده‌اند.
• نمازِ هیچ مأمومی بی امام اقامه نمی شود، ما چند رکعت را به امام خویش اقتدا کرده‌ایم؟
• دیر و زودش مصلحت است، امّا هیچ عریضه‌ای بی جواب نمی‌ماند!

تو هم اگر حرفی از جنس انتظار داری تنها یک جمله زیر همین مطلب بنوس.

بسم الله…

منبع: گروه دین و اندیشه

برای آمدنت زود هم دیر است

گفتند یار رفته سفر باز می‌رسد                        بیش از هزار سال گذشت و خبر نشد

 یعقوب وار این پدر پیر روزگار                               چشمش به راه ماند و خبر از پسر نشد

کجاست آن یار سفر کرده، آن مسافر غریب، در کدامین سرزمین منزل دارد و در کدام دیار مأوا؟

کجاست او که واسطه فیض است و حبل المتین ، فرزند فاطمه(سلام‌الله‌علیها) است و از سلاله پاک حسین (علیه‌السلام)؟

کجاست اَبَر مرد تاریخ، آن یگانه دوران و منجی نسل انسان؟

دیر زمانی است که چشم در راهیم و به انتظار مقدمش ثانیه شمار لحظه‌ها.

پس چرا نمی‌آید؟

چرا نسیم وصال نمی‌وزد و فصل خزان نمی‌رود؟ چرا فرقت و هجران رخت بر نمی‌بندد و روزگار رهایی سر نمی‌رسد؟

نکند ، نکند این به درازا کشیدن ایام هجر از ما باشد؟

اندکی فکر، کمی اندیشه ،آری! این نیامدن و به تاخیر افتادن‌ها از ماست، از ما و از کرده‌ها و نکرده های ما، از ما و از فعل و عمل ما .

مگر راه به بیراهه رفته‌ایم که نوای حضرتش را فراموش کرده‌ایم آن جا که فرمود: ما را از شیعیان دور نگاه نمی‌دارد، مگر رفتارهای آنان که به ما می‌رسد و دور از انتظار است.

مگر یقین نداریم که او آمدنی است و برای آمدنش باید که مهیا شد

مگر باور نداریم که او « بهار زندگی» و «پدری مهربان» و آن هم پدری مهربان‌تر از هر مادری است.

مگر شک کرده‌ایم که او واپسین نشانه خدا روی زمین، و واسطه فیض از سرچشمه زلال الاهی  است.

مگر فراموش کرده‌ایم که او حسین(علیه‌السلام) امروز است و آرمانش آرمان حسین(علیه‌السلام) و مقصودش به مقصد رساندن آدمی، بدان جا که شایسته مقام انسانیت است؛ پس چرا صدای « هل من ناصر » او به گوش ما نمی‌رسد.

مگر به یاد نداریم روایات بسیاری که از جهان پس از ظهور خبر داده‌اند و از عدالت و امنیت، رضا و خشنودی و به انجام رسیدن ماموریت صدوبیست و چهار هزار پیامبر و یازده امام و هزاران هزار از صلحا و پاکان مژده داده‌اند..

مگر ایمان نداریم که با ظهورش اهل آسمان و زمین مسرور شوند. بر دولتش چنان رفاه و آسایشی سایه افکند که نظیرش را تاریخ هرگز به خود ندیده است، و مگر نه این است که با معرفت و انتظاری پویا ، دوران فراق و هجران به سر می‌رسد و آن صبح امید طلوع می‌کند.

آری باید به پا خاست. چشم‌ها را شست و در راه کسب معرفت حقیقی گام نهاد. معرفتی که اگر از آن غافل شویم، به مرگ جاهلیت دچار خواهیم شد.

باید که عزم را جزم کرد و مشتاقانه با فعل و عمل زمینه‌های ظهورش را مهیا ساخت.

باید که بی تاب بود و خستگی ناپذیر کوشید تا دشمنان حضرتش را از کارشکنی و تفرقه انگیزی و از به پا کردن فتنه و آشوب و بلوا، مایوس ساخت.

باید عهدی بست، عهدی از جنس عشق و وفا که دست در دست هم در ظل توجهات وعنایات مولا معارف مهدوی را فرا گرفته، در گسترش این فرهنگ لحظه‌ای غفلت نورزیم.

اللهم عَجّل لولیک الفرج

بخش مهدویت تبیان، نویسنده: هاشمی

چرا برای وجود مقدس امام زمان دعا کنیم؟

1. شایسته است انسان برای مؤمنان دعا کند؛
2. دفع بلا و عذاب از مردم به برکت شیعیان آن حضرت؛
3. طلب حقوق ائمه و مؤمنان و طلب خون آنها؛
4. عزت اولیا با ظهور آن حضرت؛
5. برطرف کردن ناراحتی‌ها از اهل ایمان؛
6. کشف علوم برای مؤمنان؛
7. فتح شهر‌ها و آزادی انسان‌ها در سراسر جهان.
بنابراین اگر یکی از این امور در کسی یافت شود، بر ماست که به حکم عقل و شرع یا فطرت انسانی، برای وی دعا کنیم و بی‌گمان تمام این امور در وجود مقدس امام زمان(عج) جمع است.
نتایج دعا برای فرج
دعا برای فرد دعا کننده نیز آثار و برکاتی دارد؛ همچون:
1. به فرمودۀ حضرت ولیّ عصر (عج): «بسیار دعا کنید برای تعجیل فرج، که فرج شما در آن است».
2. این دعا سبب ازدیاد نعمت‌هاست.
3. اطاعت از «اولی الامر» است که خداوند اطاعتشان را واجب کرده است.
4. در عالم برزخ و قیامت، مونس مهربانی خواهد بود.
5. بهترین اعمال است.
6. باعث زدودن غم‌ها می‌شود.
7. فرشتگان برایش دعا می‌کنند.
8. تمسک به ثقلین (قرآن و عترت) است.
9. خوشایند‌ترین اعمال نزد خداوند است.
10. ثواب کمک به مظلوم را دارد.
11. هفتاد هزار نفر از گنهکاران را شفاعت می‌کند.
12. از اهل بهشت خواهد بود.
13. با امیرمؤمنان(علیه السلام) و در درجۀ آن حضرت خواهد بود.
14. کردار‌های بد او به کردارهای نیک مبدل می‌شود.
15. دعا، عقوبت را از اهل زمین دور می‌سازد.
16. روز قیامت، هدیه‌هایی ویژه دریافت می‌دارد.
17. به ثواب طلب علم، نایل می‌گردد.
18. وفا به عهد و پیمان خداوند است.
19. دعای پیامبر اکرم(ص) شامل حالش می‌شود.
20. حساب او آسان می‌گردد.
21. پاداش گرامی داشتن شخص کریم را دارد.
22. تعظیم شعائر خداوند است.
23. چنگ زدن به ریسمان الهی است.
24. سبب کامل شدن ایمان می‌گردد.
گفتنی است که:
الف) بیشتر این فضیلت‌ها با بسیار دعا کردن برای ظهور حضرت حاصل می‌گردد.
ب) کمال این آثار با تقوا و پاک سازی نفس از زشتی‌ها، تحقق می‌پذیرد.
بهترین اوقات و مکان‌های دعا
دعا برای حضرت صاحب الزمان(عج) در برخی اوقات و اماکن، بیشتر سفارش شده که به مهم‌ترین آنها می‌پردازیم.
الف) زمان
1. پس از هر نماز واجب؛
2. در قنوت نمازها؛
3. سجدۀ شکر؛
4. هر صبح و شام؛
5. واپسین ساعات روز؛
6. روز پنج شنبه؛
7. شب جمعه؛
8. روز جمعه؛
9. هنگام زوال ظهر؛
10. پس از نماز عصر؛
11. هنگام مسجد رفتن؛
12. روز عرفه؛
13. روز نوروز؛
14. روز عاشورا.
ب) مکان
1. مسجد الحرام؛
2. عرفات؛
3. حرم حضرت سیدالشهدا(ع)؛
4. سرداب (در سامرا)؛
5. حرم حضرت رضا(ع)؛
6. حرم هر یک از امامان معصوم(ع).
چگونگی دعا برای تعجیل فرج
1. به صراحت از خدای تعالی، این امر را مسئلت کند.
2. از خداوند بخواهد فرج و گشایش امر آل‌محمد(ص) را زودتر برساند؛ زیرا ظهور آن حضرت، همانا فرج آن بزرگواران است.
3. گشایش امر اولیای خدا و تمام مؤمنان را مسئلت دارد؛ زیرا با ظهور آن حضرت(عج)، فرج اولیای خدا انجام می‌پذیرد.
4. درخواست کند موانع ظهور برطرف گردد.
5. نابودی دشمنان آن حضرت(عج) را از خداوند بخواهد.
6. از درگاه خدا بطلبد دعای هر کس را که برای تعجیل فرج مولایمان دعا می‌کند، مستجاب گرداند.
وظایف منتظران
به طور خلاصه، وظایف و تکالیف ما در عصر غیبت چنین است:
1. یاد خدا در همه زمان‌ها و مکان‌ها؛
2. شناخت صفات حضرت (عج)؛
3. رعایت ادب به یاد امام(عج)؛
4. محبت امام عصر به طور خاص؛
5. محبوب ساختن او در میان مردم؛
6. تداوم دعا برای حضرت؛
7. شناختن علامت‌های ظهور؛
8. صدقه‌دادن به نیابت و سلامتی آن حضرت؛
9. زیارت مشاهد معصومان، به ویژه امام حسین(ع)؛
10 . سعی در خدمت کردن به حضرتش؛
11. خشنود کردن اهل ایمان؛
12. طلب خیر برای حضرتش؛
13. درود فرستادن بر او؛
14. درخواست صبر از خدای متعال؛
15. صبر بر آزار و تکذیب دشمن؛
16. ناشناس ماندن و پرهیز از شهرت؛
17. تهذیب نفس؛
18. درخواست دیدار آن حضرت؛
19. حفظ زبان از گناهان؛
20. خوش اخلاق بودن.
…………………………………………………………………..
(فرهنگ کوثر، ش74، ص24 ـ 29).

«شعر امام زمان»

گفتم به مهدی بر من عاشق نظر کن
گفتا تو هم از معصیت صرف نظر کن

گفتم به نام نامیت هر دم بنازم
گفتا که از اعمال نیکت سرفرازم

گفتم که دیدار تو باشد آرزویم
گفتا که در کوی عمل کن جستجویم

گفتم بیا جانم پر از شهد صفا کن
گفتا به عهد بندگی با حق وفا کن

گفتم به مهدی بر من دلخسته رو کن
گفتا ز تقوا کسب عز و آبرو کن

گفتم دلم با نور ایمان منجلی کن
گفتا تمسک بر کتاب و هم عمل کن

گفتم ز حق دارم تمنای سکینه
گفتا بشوی از دل غبار حقد و کینه

گفتم رخت را از من واله مگردان
گفتا دلی را با ستم از خود مرنجان

گفتم به جان مادرت من را دعا کن
گفتا که جانت پاک از بهر خدا کن

گفتم  ز هجران تو قلبی تنگ دارم
گفتا ز قول بی عمل من ننگ دارم

گفتم دمی با من ز رافت گفتگو کن
گفتا به آب دیده دل را شستشو کن

گفتم دلم از بند غم آزاد گردان
گفتا که دل با یاد حق آباد گردان

گفتم که شام تار دلها را سحر کن
گفتا دعا همواره با اشک بصر کن

گفتم که از هجران رویت بی قرارم
گفتا که روز وصل را در انتظارم

السلام علیک یا صاحب الزمان

       ای صاحب عصر!

                غم در درون جان،

                           اشک در دیدگان،

                                     عقده در سینه ها،

                                                استخوان در گلو،

                                                             خار در چشم،

             ایمان در دل،

                      اتش بر کف،

                            تیغ در دست،

                                      استوار وپایدار،

                                               دیده به راه ظهور تو دوخته ایم !

اللهم عجل لولیک الفرج   

منبع: کتاب پاداش انتظار   

       اللهم صلی علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم       

     شعر: از مهدی فاطمه یاد کنیم!!!

یادمان باشد اگر تنگی دل غوغا کرد 

مهدی فاطمه (سلام الله علیها) تنهاست ز او یاد کنیم

سخت بیمار شده بی تو دلم آقا جان

سخت بيمار شده بي تو دلم آقا جان  ***  ندبه شدهمدم شام و سحرم آقاجان

ترسم آندم كه عيان گشت رخ زيبايت *** من بسوزم  كه چرا در كفنم آقا جان

همه ي  آرزوي اين من درمانده توئي *** ناز كم  كن ، تو  بيا در  نظرم آقا جان

محرم  راز اگر اين دل  بيچاره  نگشت *** خوب دانم  توئي  ارباب كرم  آقا جان

جمعه اي مي رسداز ره ودلي پر اميد ***چشم در راه كه آئي به  برم  آقا جان

نفسي هست اگر عشق زيارت دارم  *** ورنه  جز  خاك  نماند  اثرم   آقا جان

الهم عجل لوليك الفرج — اللهم جعل عواقب امورنا خيرا 

شاعر: قاسم نصرالله

نیم نگاهی به دعای فرجی که میخوانیم

دعای فرج اصلی “الهی عظم البلاء” است.ما در “اللهم کن لولیک الفرج” از خداوند می‌خواهیم که امام زمان(علیه السلام) را تحت حمایت کامل خود بگیرد و او را تا رسیدن به هدف نهایی‌اش از هر جهت یاری کند.

به عنوان مقدمه باید یادآور شویم که جهان هستی، بر پایه اسباب و مسببات پایه ریزی شده است؛ به گونه‌ای که برای تحقق هر امری باید زمینه‌ها و شرایط آن فراهم شده باشد. دعا کردن نیز در این نظام، جایگاه خاص خود قرار دارد و در کنار سایر شرایط و یکی از آنها شمرده می‌شود. از این رو، وظیفه هر انسان دعا کردن است؛ همان گونه که باید تلاش و کوشش نیز داشته باشد.

حقیقت دعا، اظهار عجز و فقر و نیاز به درگاه پروردگار عالم وخالق جهان است. انسان هنگام دعا، با حضرت حق ارتباط ویژه برقرار کرده و ضمن اعتراف به حقارت و کوچکی خود، عظمت باری تعالی را زنده می‌کند. او خود را مالک چیزی نمی‌داند، و در برابر خداوند، خویش را هیچ به حساب می‌آورد و عبودیت و بندگی اش را اظهار می‌دارد.

بنده هستی خود را از آن خدا و خود را محتاج درگاه او می‌داند و لذا سر به آستان او می‌گذارد. و این نمایش ارتباطی زیبا بین خدا و بنده است. در این حال، بنده نزد خدا عزت می‌یابد، به او نزدیک تر می‌شود و عنایت ویژه حق را شامل حال خود می‌کند. نیازش پذیرفته، حاجتش روا، و دعایش مستجاب می‌شود.

در این میان دعا به ساحت مقدس امام که ولی نعمت ما و واسطه فیض الهی است ـ جایگاه ویژهای دارد و وظیفه انسان دعا برای او است باید دانست تردیدی نیست که دعا، از عبادت‌های بزرگ است و آثار فراوانی دارد و دعا کردن

برای سلامتی امام عصر(ع) از بهترین اقسام دعا است. درباره تاثیر دعا، از دو زاویه می‌توان نگاه کرد:

الف. تاثیر دعا نسبت به امام

ب. تأثیر دعا برای دعا کننده

از نگاه اول، دعا در سلامتی حضرت، مؤثر است؛ زیرا ایشان به این جهت که انسان است و در همین عالم زندگی می‌کند، در معرض آفات و بلایا هست و دعا می‌تواند در دور کردن بلاها و مرض‌ها از وجود عزیزش مؤثر باشد. این، با اراده‌ی خدا مبنی بر حیات و سلامتی امام، منافاتی ندارد؛ زیرا که اراده‌ی خدا از طریق اسباب اعمال می‌شود و دعا از مهمترین وسیله‌ها و سبب‌ها برای جریان اراده خدا در زندگی است.

از نگاه دوم، آثار دعا کردن فراوان است از جمله:

دعا کردن راهی است برای این که امام عصر را یاد کنیم و به این وسیله با آن عزیز ارتباط روحی و معنوی پیدا کنیم و این ارتباط ثمرات بسیاری برای رشد و کمال روحی ما دارد.

دعا کردن برای امام، نوعی عرض ارادت و محبت نسبت به او است که قطعاً از سوی آن منبع کرم بی پاسخ نخواهد ماند و دعا کننده را مورد لطف و عنایت خاص خود قرار خواهد داد.

دعا کردن برای امام، یعنی آن وجود عزیز را بر بسیاری از موجودات و پدیده‌ها مقدم دانستن و وجود و نقش او را مد نظر قرار دادن. این موضوع، سبب زیاد شدن محبت آن عزیز در دل‌ها و جان‌ها می‌گردد؛ زیرا ذکر محبوب سبب فراوانی محبت نسبت به او است.

با توجه به این که ایشان، واسطه‌ی فیض الهی در عالم هستی‌اند، صلوات و صدقه به نیت ایشان خود نوعی وسیله برای کسب فیوضات بیشتر است.

اما ترجمه از این دعای شریف:
در ابتدای دعا از لفظ “الله” مدد می‌گیریم. “الله” لفظ خاص خدا و ندا است و همه صفات کمالی او را در بر می‌گیرد. استفاده از این لفظ، نشانه آن است که مطلبی بزرگ، مهم و فراگیر از خداوند مسئلت می‌کنیم.

سپس اراده خداوند را خواستارم: “کن” اراده خداوند دو گونه است: تکوینی(مربوط به خلق و عالم هستی) تشریعی(مربوط به قوانین) ما در این دعا، اراده از نوع اول را ـ که حتمیت دارد و تخلف از آن معنا ندارد ـ را خواستاریم.
در ادامه دعا لفظ “ولی” را برای امام عصر(علیه السلام) به کار می‌گیریم. ولی خدا، یعنی کسی که قرین خداست و بین او و خدا مانع و فاصله نیست. بر این اساس او برترین مخلوق خداوند است و از او کسی به خدا نزدیک تر نیست. در معنای ولی، سرپرستی نیز نهفته است. پس او از طرف خدا سرپرست امور عالم هستی است و تصرف در امور میکند. این بالاترین مقامی است که یک مخلوق میتواند داشته باشد و لذا اطاعت مطلق از او واجب است. ” أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ”(نساء/۵۹) آنگاه ولی را معرفی میکنیم: “الحجة بن الحسن” هر کس باید امام و رهبر و راهبر خود را بشناسد. بداند هادی او چه کسی است. پیامبر فرموده است: “من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیة”؛"کسی که بمیرد و امام زمانش را نشناخته باشد به مرگ جاهلی از دنیا رفته است". باید انسان بداند رهرو چه کسی است و به پیروی از او به کجا میرود. ما در این فراز، امام خود را معرفی میکنیم و او همان امام مهدی(علیه السلام) فرزند امام حسن عسکری(علیه السلام) است.

در ادامه دعا، نیازهای خودا را می‌خواهیم. خدایا! برای مهدی: ولی، حافظ، قائد، ناصر، دلیل و عین باش.

“ولی” یعنی سرپرستی امور مهدی(علیه السلام) را خود به عهده بگیرد و لحظه‌ای از او غافل نشو. پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) مکرر می‌فرمود: “رب لا تکلنی الی نفسی طرفة عین ابدا”؛"پروردگارا! به اندازه چشم به هم زدنی مرا به خود واگذار مکن". از پیامبر در این زمینه پرسیدند. فرمود: برادرم یونس لحظه‌ای به حال خود رها شد، سرانجامش گرفتاری در شکم ماهی بود. همه نیازمند عنایت خداییم، و ولی خدا به خاطر مقام بلندش، دستگیری بیشتر را می‌طبد.

“حافظ” ؛ یعنی، خدایا، تو او را از گزند حوادث و کیدها حفظ کن و نقشه‌های دشمنان و شیاطین را در مورد او نقش بر آب کن. خدایا او را از بلاها و بیماری‌ها محافظت کن، تا بتواند به خوبی ولایت خود را اعمال کند.

“قائد“؛ یعنی: رهبر و راهنمای او، تو باش و مدیریت برنامه‌های او را به عهده بگیرد. این انقلاب بزرگ جهانی نیازمند به راهبری‌ها و هدایت‌های ویژه خداوند است.

“ناصر“؛ یعنی، خدایا! یاور و مددکار او باش. هر حرکتی که بخواهد به سرانجام برسد، باید مورد حمایت و یاری قرار گیرد تا نتیجه مطلوب از آن حاصل آید. و چه کسی بهتر از خداوند که قدرت مطلق بوده، و بهترین در تحقق برنامه‌ها است.

“دلیل” ؛ یعنی، خدایا! راهنما و دلیل او باش. اگر آدمی وارد جاده‌ای شود که تا به حال در آن گام ننهاده متحیر می‌ماند؛ زیرا نمی‌داند راه چگونه است. او نیاز به دلیل و راهنما دارد که او را همراهی کرده و راه را برای او توضیح دهد و به مقصدش برساند. کاروان‌ها در زمان گذشته، برای رسیدن به مقصد از دلیل و بلد راه سود می‌جستند. ما از خداوند می‌خواهیم که خودش دلیل و راهنمای امام باشد تا زمینه‌های ظهور او فراهم گردد، و با قیام زیبایش عدالت را در جهان حاکم گرداند.

“عین“؛ ، اصلی‌ترین عضو شناخت، چشم است. آدمی با چشم، کران تا کران جهان را می‌بیند و محیط خود را درک می‌کند. خطای دید باعث خسارت جبران ناپذیری می‌شود. ما از خدا می‌خواهیم خودش عین باشد و امام از طریق او، جهان و حرکت خود را ببیند. دید خدایی دیگر خطا ندارد و بدون نقص و انحراف است.

سر انجام این اراده و عنایت‌های ویژه حضرت حق آن است که زمین از آلودگی‌ها و نافرمانی‌ها به دست امام مهدی(علیه السلام) و با قیام آسمانی‌اش پاک می‌شود و عبادت الهی بدون شرک محقق گردد:” یَعْبُدُونَنِی لا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئاً”(نور،۵۵) و هدف از خلقت تحقق مییابد. ” وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونِ”(ذاریات،۵۶) ما از خداوند می‌خواهیم این نعمت ارزشمند، پس از پدید آمدن مدتهای طولانی ادامه یابد تا انسانهای زیادی در سایه این حکومت به سر انجام نیک نایل شوند.

 منبع ظهور۱۲

بی تو پریشان تا چند

مهدیا بی رخ تو در شب هجران تا چند
بی تو ای جان جهان زار و پریشان تا چند

تا کی از دوری تو آتش و سوز و غم و هجر
خود بگو بر من مسکین دل نالان تا چند

تا به کی خود بپسندی به دلم رنج فراق
غیبت روی تو ای یوسف کنعان تا چند

کی کند پرتو تو چشم جهانی روشن
فارغ از نعمت تو اینهمه دوران تا چند

کی رسد وعده حق نهضت تو کی آید
دوری از لطف تو ای خسرو خوبان تا چند

تا کی از جور زمان چشم ضعیفان گریان
ظلم و بیداد بر این خلق مسلمان تا چند

تا کی از فتنه دجال زمان ویرانی
ظلمت یکسره لشگر شیطان تا چند

منبع” وبگاه اشعار مهدوی

عدالت مهدوی در اندیشه مقام معظم رهبری

بسم الله الرحمن الرحیم

امید مظلومان

همه کسانی که از ظلمی رنج برده اند، چه آنهایی که به خود آنان ظلم شده است و رنج برده‌اند و چه کسانی که به ستمکشی دیگران نگاه کردهان د و رنج برده اند، با یاد ولادت این منجی عظیم تاریخ و بشر در دلشان امیدی به وجود میآید.2

عدالت، آرزوی انسان

 آنچه مسلم است، همه پیغمبران و اولیا برای این آمدند که پرچم توحید را در عالم گسترش بدهند؛ پرچم توحید را به اهتزاز درآورند و روح توحید را در زندگی انسانها زنده کنند. بدون عدالت، بدون استقرار عدل و انصاف، توحید معنایی ندارد. یکی از نشانه ها یا ارکان توحید، نبودن ظلم و نبودن بی عدالتی است؛ لذا شما میبینید که پیام استقرار عدالت، پیام پیغمبران است. تلاش برای عدالت، کار بزرگ پیغمبران است. انسانهای والا در طول تاریخ، در این راه تلاش کرده اند و بشریت را روز به روز به سمت فهمیدن این حقیقت که عدالت سرآمد همه خواسته های انسانی است، نزدیک کرده اند.3

کدام انسان آزاده ای است که از گسترش عدالت، از برافراشته شدن پرچم دادگری و رفع ظلم در سراسر جهان، خرسند نشود و آن را آرزو نکند؟4

مهدیِ عدالت گستر، اعتقاد تمام مسلمانان

همه فرق اسلامی معتقدند که مهدی (روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه) از نسل طیب و طاهر پیغمبر، عالم را مملو از عدل و داد و برای اقامه دین خدا و حق الهی قیام خواهد کرد.5

مسئله مهدی موعود، متفقٌ الیه میان همه مسلمانان است و شیعه و سنی به وجود منجی و مصلحی با آن خصوصیات معترف اند که خواهد آمد و سراسر گیتی را از عدل و داد پر خواهد کرد.6

این عقیده که همه مسلمانها هم به آن معتقدند، مخصوص شیعه نیست. البته در خصوصیات و جزئیاتش، بعضی فِرَق حرفهای دیگری دارند؛ اما اصل این که چنین دورانی پیش خواهد آمد و یک نفر از خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله) چنین حرکت عظیم الهی را انجام خواهد داد و (یملأ الله به الارض قسطا و عدلا کما ملئت ظلما و جورا) 7 بین مسلمانها متواتر است. همه این را قبول دارند. این عقیده از آن عقاید بسیار کارگشا است.8

فطرت، در آرزوی عدالت

اگر فطرت انسانی تحت فشار قدرتهای استکباری، مسخ و لگدمال نشود، دلها به طور فطری و طبیعی منتظر چنان آینده ای (محیطی آکنده از عدل واقعی) است و بدون تردید، آن قدرت متکی بر عدل مطلق الهی، پرچم خواهد برافراشت.9

مظهر عدل الهی

مهدی موعود، مظهر رحمت و قدرت حق و مظهر عدل الهی است و کسانی که بتوانند با این کانون شعاع رحمت و تفضلات الهی، ارتباط روحی و معنوی برقرار کنند در تقرب به خداوند، توفیق بیش‌تری مییابند.10

عدالت، شعار مهدویت

شما برادران و خواهران توجه دارید که برجسته ترین شعار مهدویت عبارت است از ((عدالت)). مثلاً در دعای ندبه وقتی شروع به بیان و شمارش صفات آن بزرگوار میکنیم، بعد از نسبت او به پدران بزرگوار و خاندان مطهرش، اولین جمله ای که ذکر میکنیم این است: ((این المعد لقطع دابرالظلمة، این المنتظر لاقامة الامت والعوج، این المرتجی لازالة الجور والعدوان))؛ یعنی دل بشریت میتپد تا آن نجاتبخش بیاید و ستم را ریشه کن کند، بنای ظلم را که در تاریخ بشر از زمانهای گذشته همواره وجود داشته و امروز هم با شدت وجود دارد، ویران کند و ستمگران را سر جای خود بنشاند. این اولین درخواست منتظران مهدی موعود از ظهور آن بزرگوار است. یا در زیارت آل یاسین وقتی خصوصیات آن بزرگوار را ذکر میکنید، یکی از برجسته ترین آن خصوصیات این است که: ((الذی یملاء الارض عدلا و قسطا کما ملئت ظلما و جورا)). انتظار این است که او همه عالم ـ نه یک نقطه ـ را سرشار از عدالت کند و قسط را در همه جا مستقر کند. در روایاتی هم که درباره آن بزرگوار است همین معنا وجود دارد.11

انتظار ظهور، انتظار عدالت

انتظار ظهور امام زمان (روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه)، به معنای انتظار برای پر شدن جهان از عدل و داد و عدالت برای همه انسانها و انتظار رفع ظلم از صحنه زندگی بشر و انتظار فرارسیدن دنیایی برتر از لحاظ معنوی و مادی است.12

انتظار ظهور، اشتیاق انسانهای صالح برای گسترش عدالت است.13

انتظار منتظران مهدی موعود در درجه اول، انتظار استقرار عدالت است. درد بزرگ بشریت، امروز همین مسئله فقدان عدالت است. همیشه دستگاههای ظلم و جور در سطح دنیا به شکلهای مختلف بر مردم جفا کرده‌اند. بشریت را زیر فشار قرار داده اند و انسانها را از حقوق طبیعی خود محروم کرد‌ه‌اند؛ اما امروز این معنا از همیشة تاریخ بیش‌تر است. و رفع این را انسان از ظهور مهدی موعود میطلبد و انتظار میبرد. مسئله، مسئلة طلب عدالت است.14

امروز با انقلاب اسلامی ما که در خط ایجاد عدالت در سطح جهان است، انقلاب حضرت مهدی(روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه) یک گام بزرگ به هدف خود نزدیک شد. نه فقط به وجود آمدن حکومت اسلامی، آن عاقبت موعود را به عقب نمی اندازد؛ بلکه آن را تسریع هم میکند و این است معنای انتظار.15

آمادگی برای ایجاد عدالت

درس دیگری که اعتقاد به مهدویت و جشنهای نیمه شعبان باید به ما تعلیم بدهد، این است: عدالتی که ما در انتظار آن هستیم، عدالت حضرت مهدی (روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه) که مربوط به سطح جهان است، با موعظه و نصیحت به دست نمی آید. یعنی مهدی موعود ملتها نمی آید ستمگران عالم را نصیحت کند که ظلم و زیاده طلبی و سلطه گری و استثمار نکنید. با زبان نصیحت، عدالت در هیچ نقطه عالم مستقر نمیشود. استقرار عدالت، چه در سطح جهانی ـ  آن‌طور که وارث انبیا انجام خواهد داد ـ و چه در همه بخشهای دنیا، احتیاج به این دارد که مردمان عادل و انسانهای صالح و عدالت طلب، قدرت را در دست داشته باشند و با زبان قدرت با زورگویان حرف بزنند. با کسانی که سرمست قدرت ظالمانه هستند نمیشود با زبان نصیحت حرف زد؛ با آنها باید با زبان اقتدار صحبت کرد. آغاز دعوت پیغمبران الهی با زبان نصیحت است؛ اما بعد از آن که توانستند طرفداران خود را گرد بیاورند و تجهیز کنند، آنگاه با دشمنان توحید و دشمنان بشریت، با زبان قدرت حرف زدند. شما ببینید در همین آیه کریمه قرآن ـ که راجع به قسط صحبت میکند و میگوید خدای متعال همه پیغمبران را فرستاد (لیقوم الناس بالقسط) برای این که قسط و عدالت را در جامعه مستقر کنند ـ بلافاصله می‌فرماید: ?وانزلنا الحدید فیه بأس شدید و منافع للناس?16 یعنی پیغمبران علاوه بر این که با زبان دعوت سخن میگویند، با بازوان و سرپنجگان قدرتی که مجهز به سلاح هستند، با زورگویان و قدرت طلبان فاسد معارضه و مبارزه میکنند.17

ما نباید فکر کنیم که چون امام زمان خواهد آمد و دنیا را پر از عدل و داد خواهد کرد، امروز وظیفه‌ای نداریم. نه، به عکس، ما امروز وظیفه داریم در آن جهت حرکت کنیم تا برای ظهور آن بزرگوار آماده شویم.18

امروز اگر ما میبینیم در هر نقطه دنیا ظلم و بی عدالتی و تبعیض و زورگویی وجود دارد، اینها همان چیزهایی است که امام زمان برای مبارزه با آنها می آید. اگر ما سرباز امام زمانیم، باید خود را برای مبارزه با اینها آماده کنیم.19

امام زمان تنها، دنیا را پر از عدل و داد نمیکند، امام زمان از آحاد مؤمن مردم و با تکیه به آنهاست که بنای عدل الهی را در سرتاسر عالم استقرار میبخشد و یک حکومت صد در صد مردمی تشکیل میدهد.20

چه علتی داشت که بسیاری از انبیای بزرگ اولوالعزم آمدند و نتوانستند دنیا را از بدیها، پاک و پیراسته کنند؟ چرا؟ چون زمینه ها آماده نبود. چرا امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب(علیه السلام) در زمان خودش ـ با آن قدرت الهی، با آن علم متصل به معدن الهی، با آن نیروی اراده، با آن زیباییها و درخشندگی‌هایی که در شخصیت آن بزرگوار وجود داشت، با آن توصیه های پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) درباره او ـ در همین مدت کوتاه، نتوانست ریشه بدی را بخشکاند؟ ـ خود آن بزرگوار را از سر راه برداشتند: ((قتل فی محراب عبادته لشدة عدله؛ تاوان عدالت امیرالمؤمنین(علیه السلام)، جان امیرالمؤمنین(علیه السلام) بود که از دست رفت!)) ـ چرا؟ چون زمینه، زمینه نامساعد بود. زمینه را نامساعد کرده بودند. زمینه را زمینه دنیاطلبی کرده بودند. آن کسانی که در مقابل امیرالمؤمنین(علیه السلام) صف‌آرایی کرده بودند ـ در اواخر حکومت این بزرگوار یا در اواسط ـ کسانی بودند که زمینه‌های دینی آنها، زمینه های مستحکم و ماده غلیظ متناسب دینی نبود. عدم آمادگی، این طور فاجعه را به بار می آورد. آن وقت اگر امام زمان (روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه) در یک دنیای بدون آمادگی تشریف بیاورند، همان خواهد شد. باید آمادگی باشد.21

وظیفه مسؤولان

برادران و خواهران عزیز! نیاز عمده امروز کشور ما عدالت است. امروز ما به عدالت احتیاج داریم. مردم از تبعیض رنج میبرند. مسؤولان کشور ـ که بحمدالله مسؤولان ارشد کشور مؤمن و پاکیزه اند ـ اگر میخواهند آنچه را که نیاز حقیقی مردم است اعمال کنند، باید به عدالت بیندیشند. اگر فکر و انگیزة عدالت در دلها زنده باشد، آنگاه فرصتِ کار و توفیق برای باز کردن گره ها یکی یکی به وجود خواهد آمد؛ بیکاری و مسائل اقتصادی و مشکلات گوناگونی که در زمینه های فرهنگی وجود دارد حل میشود و مسئله رشد علم در دستگاههای علمی و در دانشگاه ها ممکن خواهد شد.22

 چشم‌انداز آینده بشر

حرکت جوامع اسلامی و حرکت همه جوامع بشری به سوی خیر و صلاح است؛ به سوی حکومت حق و عدالت است؛ به سوی نابودی خواسته های استبدادی است؛ به سوی روی کار آمدن مستضعفان است که در شکل عادلترینش در دوران ظهور ولی عصر(روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه) تأمین می‌شود.23

دنیای سرشار از عدالت، پاکی، راستی، معرفت و محبت، دنیای دوران امام زمان (روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه) است که زندگی بشر هم از آنجا به بعد است. زندگی حقیقی انسان در این عالم، مربوط به دوران بعد از ظهور امام زمان (روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه) است که خدا میداند بشر در آن‌جا به چه عظمتهایی نایل خواهد شد!24

دورانی خواهد رسید که قدرت قاهره حق، همه قله های فساد و ظلم را از بین خواهد برد و چشم انداز زندگی بشر را با نور عدالت منور خواهد کرد.25

ظهور حضرت بقیة الله امام زمان(روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه) و ایجاد محیطی آکنده از عدل واقعی ـ عدل کامل الهی و اسلامی ـ بالاترین شرایط زندگی مادی و معنوی انسان است.26

در حقیقت، آن جامعه ای که در دوران ظهور حضرت ولی عصر (روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه) به وجود خواهد آمد، همان جامعه ای است که همه پیغمبران الهی‌ برای تهیه مقدمات آن از جانب الهی مبعوث شدند؛ یعنی ایجاد یک جامعه ای که بشریت در آن جامعه بتواند به رشد و کمال متناسب خود برسد.  اگر این آیه قرآن که در باره بعثت پیامبران میفرماید: الیقوم الناس بالقسط یعنی پیغمبران مبعوث شدند تا قسط و عدل در جامعه بشری استوار بشود، اشاره به هدف بعثت می‌کند، پس حکومت مهدی(روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه) و جامعه مهدوی، همان جامعه ای است که این هدف را به طور کامل تأمین میکند.27

حکومت الهی حضرت بقیة الله ـ ارواحنا فداه ـ حکومتی است که در آن مقررات حاکم بر مردم، خواست آمریکا و دیگر قدرتهای زورگوی شرق و غرب نیست؛ بلکه حکومت عدالت، مواسات و مساوات، حکومت معنویت و فضیلت است و امروز هر کسی که برای عدالت، در راه دین و خدمت به محرومان حرکت میکند، باید خوشحال و امیدوار باشد؛ زیرا آینده متعلق به او است. 28

نویسنده:محمد صادق کفیل

پی نوشت ها:
1. سخنرانی نیمة شعبان، 30/7/81.
2. جمهوری اسلامی، 19/10/74.
3. جمهوری اسلامی، 4/9/78 .
4. جشن بزرگ منتظران ظهور، 3/9/78.
5. جمهوری اسلامی، 15/9/77.
6. خطبه نماز جمعه، 29/3/60 .
7. کمال الدّین، ص 287، ح 7 ؛ بحار، ج51، ص11، ح 14.
8. سخنرانی، 25/9/76.
9. کیهان، 8/10/75 .
10. روزنامه رسالت، 16/10/74.
11. سخنرانی نیمه شعبان، 30/7/81 .
12. کیهان، 8/10/74 .
13. کیهان هوایی، 12/10/75 .
14. سخنرانی نیمة شعبان، 30/7/81 .
15.  سخنرانی، 19/3/60 .
16. حدید، 25.
17 . سخنرانی نیمة شعبان،30/7/81 .
18 . همان.
19 . همان.
20 . همان.
21. رسالت، 26/9/76 .
22 . همان.
23. نیمه شعبان مشهد، 7/3/62 .
24. خطبه نماز جمعه، 26/1/79 .
25. سخنرانی قم، 30/11/70 .
26. کیهان، 8/10/75 .
27. 22/3/60 .
28. کیهان، 28/10/73 .

کی برسی مهدی جان

شده ام در پی تو در به درت مهدی جان
کی رسد بر من مسکین گذرت مهدی جان

کی شود تا که عیان بر سر راهم گذری
بر نگاهم که بیفتد نظرت مهدی جان

یوسف گمشده ام منتظرم بر ره تو
می نشینم همه بر رهگذرت مهدی جان

کی شود تا که به پایان رسد این شام فراق
رسد این عاشق مجنون به برت مهدی جان

مهر رخشنده من کی برسد وقت طلوع
کی رسد نوبت صبح سحرت مهدی جان

تا که هر جا سخن از آمدنت را گویند
رسد از کوی و خیابان خبرت مهدی جان

گل نرگس شنوم عطر تو را از همه جا
حس کنم چون که حضور و اثرت مهدی جان

در انتظارم ای دوست

یک عهد نانوشته من با تو دارم ای دوست
تا جان و زندگی را پایت گذارم ای دوست
عهدی که با تو بستم آیا مگر شکستم
تا لحظه ای که هستم من پای کارم ای دوست
آماده ام بیایی تا من شوم فدایی
گر روی خود نمایی جان را سپارم ای دوست
هر دم در انتظارم آیی به روزگارم
باشی تو در کنارم آید قرارم ای دوست
من کی گلی بچینم زان روی دلنشینم
تا کی تو را ببینم در انتظارم ای دوست
دیدار جانفزایت خواهم من از خدایت
هر لحظه بر دعایت دستی برآرم ای دوست
دلبسته ام به رویت وابسته ام به بویت
تا آستان کویت من رهسپارم ای دوست

وبگاه اشعار مهدوی

دلم شکستی و جانم هنوز چشم به راهت
شبی سیاهم ودر آرزوی طلعت ماهت

در انتظار تو چشمم سپید گشت و غمی نیست
اگر قبول تو افتد فدای چشم سیاهت

زگرد راه برون آ که پیر دست به دیوار
به اشک وآه یتیمان دویده بر سر راهت

بیا که این رمق چشم عاشقان تو ای شاه
نمی رمد مگراز توتیای گرد سپاهت

بیا که جز تو سزاوار این کلاه و کمر نیست
تویی که سوده کمربند کهکشان به کلاهت

جمال چون تو به چشم و نگاه پاک توان دید
به روی چون منی الحق دریغ چشم ونگاهت

در انتظار تو میمیرم در این دم آخر
دلم خوشست که دیدم به خواب گاه به گاهت

اگر به باغ تو گل بردمید ومن به دل خاک
اجازتی که سر برکنم به جای گیاهت

تنور سینه ی مارا ای آسمان بر حذر باش
که روی ماه سیه می کند به دوده ی آهت

کنون که می دمد از مغرب آفتاب نیابت
چه کوه های سلاطین که می شود پر کاهت

تویی که پشت و پناه جهادیان خدایی
که سر جهاد تویی و خدا پشت پناهت

خدا وبال جوانی نهد به گردن پیری 
تو شهریار خمیدی به زیر بار گناهت
شهریار

آمدنم دور نيست

باغها را چراغان كنيد؛
بوى انار، مشام پرستوها را ديگر نمی‌گزد.
زاغكى، زير سرو بن خزيده است؛ پيدايش كنيد؛ به خم رنگ بيندازيدش، طاووس مى شود.
امروز همه از دايره بيرون ترند. (1)
كمرها كه آلوده صد بندگى بودند، شال همت به خود پيچند كه پيچ و تاب راه هنوز بسيار است.
تاجهايى كه مرداب افكندگى، قى می‌كردند، اينك تكه پاره‌هاى سنگ فرش بازارند.
آمدنم، مثل شعر، ناگهانى است؛
مثل سبزه، نقاش زمين است؛
مثل گريه، با خود هزار عاطفه می‌آورد؛
به شيرينى يارى است كه رقيب موميايى او، شمع را به عزا نشانده است.
آمدنم، مثل تحويل سال است؛ پر از خنده و ديدار.
آمدنم، آمدنى است.
فانوس ها را يك يك به كوچه آوريد؛ درآبگينه هايشان آتش بريزيد، تا در صبح استقبال، كسى دلمرده نباشد.
غنچه ها را ديگر، چشمه هاى خون نخوانيد. ابرها، پيغام طراوت مى گزارند، گريه آسمان نيستند. من در راهم. اندك آب خود را به خاك راه آلوده نكنيد. من با خود يك اقيانوس ابر آورده ام؛ همه از بهر شماست.
شنيده ام بچه مرشدهاى خاخام، عكس مرا مى دزدند، حمايل مى كنند، و كنار نيل مى روند، تا چند گرم مهربانى از خدا پس انداز كنند.
شنيده ام از پشت ابرهاى سياه و سرد، بر سر شما آهنهاى گرم مى ريزند.
شنيده ام با شما آن مى كنند كه عجوزه هاى روستاى پايين رودخانه، با گنجشكان بى آزار.
شنيده ام فرعون زاده هاى اهرام خو، به شما مى خندند و غيبت مرا تسخر- نيشخند- مى زنند.
به آن گورهاى ايستاده بگوييد: موسى، برادر من، جمله شما را به هيچ فروخت، و اگرهيچ، سايه اى مى داشت، شما را از آن نيز بهره نبود.
بگوييد: هيچستان شما، از روى نيل تا پايين آن است؛ آنجا كه فرعون براى شما ميراث گذاشت.
به آنها بگوييد: آسمان حجاز به نياى من گفته است: شما همان نامردمانى هستيد كه از گاو موسى شير به لب و دهان خود پاشيديد، اما دختران خود را هلهله كنان به نكاح گوساله ى سامرى در آورديد. كابين آن را هم ستانديد: چهل سال سعى بى صفا.
من از مقدار شما بيشم.
حديث خار و گل، يا شمع و پروانه، يا تشنه و آب، يا باغ و بهار، رها كنيد كه اينها همه كهنه ردايى است نخ نما. ندبه بخوانيد؛ ندبه هميشه تازه است. ندبه هر روز شما را جمعه مى كند.
كاش هميشه كودك مى مانديد، و با من به همان زبان گريه سخن مى گفتيد. چقدر دوست دارم اين تنها زبان زنده را.
گريه تنها زبانى است كه دروغ را نمى شناسد، و درس فريب در واژگان مدرسه او نيست.
حسرت نخوريد به روزگار كسانى كه در بازارمى ايستند، و در خانه نشستن را از ياد برده اند. روز بيدارند، و شب نيز بيدار.
حسرت، وقف تازه جوانى است كه در پاى حبيب « سر و دستار نداند كه كدام اندازد» (2) و با آواز قناريها، تا آخرين ايستگاه پرستوها پرواز را خريده است.
مرا بخواهيد؛ اگر بهاى آن شكستن است؛ ماه بى شكستن تمام نمى شود.
از من برخيزيد؛ اگرآخر آن نشستن است. شمع ازشعله برخاسته، نشست.
ترازوى نياز شما از نماز هم پر مى شود؛ كفه آن را به زر نيالاييد.
آفت عشق را بشناسيد: بى تابى است.
آمدنم، دور نيست.
معشوقه به سامان شد
تا باد چنين بادا
كفرش همه ايمان شد
تا باد چنين بادا
ملكى كه پريشان شد
از شومى شيطان شد
باز آن سليمان شد
تا باد چنين بادا
يارى كه دلم خستى
در بر رخ ما بستى
غمخواره ياران شد
تا باد چنين بادا
شب رفت صبوح آمد
غم رفت فتوح آمد
خورشيد درخشان شد
تا باد چنين بادا
عيد آمد و عيد آمد
يارى كه رميد آمد
عيدانه فراوان شد
تا باد چنين بادا
ملكى كه
پريشان شد
از شومى شيطان شد
باز آن سليمان شد
تا باد چنين بادا
يارى كه دلم خستى
در بر رخ ما بستى
غمخواره ياران شد
تا باد چنين بادا
شب رفت صبوح آمد
غم رفت فتوح آمد
خورشيد درخشان شد
تا باد چنين بادا
عيد آمد و عيد آمد
يارى كه رميد آمد
عيدانه فراوان شد
تا باد چنين بادا (3)

پى نوشت ها:
1- دور تو از
دايره بيرون تر است از دو جهان قدر تو افزون تر است نظامى،( مخزن الاسرار)

2- اى خوشا
دولت آن مست كه در پاى حريف سرو دستار نداند كه كدام اندازد (حافظ)
3- ديوان شمس،
تصحيح فروزانفر، ج 1، صص 56، 55.

منبع: وب انتظار تا کی