معاونت فرهنگی مدرسه علمیه الزهراء شاهین دژ

عرفه روز نيايش و بندگي …

عرفات است
این سو حسین ابن ابی عبدالله،
آن سو مسلم بن عقیل

عرفات است و دعا؛ عرفات است و حسین؛
عاشقی که جان مشتاقش، چنین به گفت‏وگوی خدا نشسته است:
«اَلَّهُمَّ اجْعَلْنی اَخْشاکَ کَاَنّی اَراکَ…»

روز عرفات است.
این سو، دست‏های پراجابت حسین علیه ‏السلام است
که آسمان را مجذوب خود ساخته است.
این سو، حسین علیه‏ السلام است
که اشک‏های بلورین اش،
غوغا در دل عرش افکنده است.

این سو، میهمانان زیارت بیت ‏الله ‏اند
و عرفاتیان نیاز و نیایش.

دیگر سوی، شهر کوفه است
و نامردمانی عهدشکن و میهمان کُش!

روز عرفات است. آن سوی این لحظات عارفانه،
کوفه است و فرزند عقیل.
تنهای تنها!

مسلم است و لحظات شیرین فنای فی اللّه‏.
مسلم است و دلواپسی آمدن حسین علیه‏السلام .
مسلم است و عروج از بام دارالاماره.

در روز عرفه، دست های خود را به سوی آن بی نیاز بالا می بریم و پیوسته دعا می کنیم:

خدایا! غروب این روز را با غروب گناهانمان یکی گردان.



خدایا! آن‌گاه که جان ها و اندیشه ها از نسیم فرح‌بخش نام و یادت سرشار است،

بگذار در برکه عرفه، خود را از زنگار غفلت و معصیت شست‌وشو دهیم.



در زلال آفتاب نگاه خداوند، قنوت عشق را عاشقانه به زمزمه می نشینیم،

در روز عرفه که سجاده ای به وسعت هستی گسترده است.

بخشش

دو رکعت نماز بخوان و بعد بگو: خدایا هر کس به من بدی کرده را من بخشیدم تو هم او را ببخش.

بعد بگو: خدایا! من ضعیف و کوچک از کسانی که به من بدی کردند گذشتم تو که بزرگ و قوی هستی هم بدی‌های من را ببخش و هر کس را هم که به او بدی کرده‌ام از من راضی کن.

خداوند می‌تواند از خزانه‌های خودش آن قدر به او بدهد تا او از تو راضی شود و به هر کس هم که خوبی کرده‌ای فراموش کن آن وقت سر فراغت پیدا می‌کنی که با خدا و اولیائش بنشینی.

مصباح الهدی، ص269

شاید آن روز که سهراب نوشت

تا شقایق هست زندگی باید کرد.

خبری از دل پر درد گل یاس نداشت

باید اینطور نوشت

هر گلی هم باشد

چه شقایق چه گل پیچک و یاس

تا نیاید مهدی زندگی دشوار است

اى زمین و آسمان سوگوار غربتت

آفتاب صبحدم، سنگ مزارغربتت

در ماهي هستيم كه سرتاسرش عيد است و شادي، در ميانه ي ماه شاهد سفر امام حسين عليه السلام به سوي ديار كربلا، ديار بلا و ماتم هستيم، روز اول ماه با شادي آغاز مي شود، روز ازدواج دو زوج معصوم به نامهاي حضرت زهرا سلام الله عليها و امام علي عليه السلام هستيم، بعد از اين شادي شاهد شهادت امام بر حق خود هستيم كه مقامش از نظر علمي خيلي برتر مي باشد.

امامي كه قبرش در بقيع است، بقيعي كه حتي نمي گذارند ما به زيارتش برويم، بايد از پشت حصار زل بزنيم به قبوري كه نور در آنها مخفي شده است. قبوري كه حق زيارت آنها را ظالماني به نام وهابيت از ما سلب كرده است.

آري شهادت امام باقر عليه السلام است، سومين نسل معصوم خفته در قبرستاني خاموش مي باشد.

اي بقيع: آغوشت را باز كن و از دردانه ي زهرا عليها السلام به خوبي پيشواز كن، هر چند در غربت بقيع دفن خواهند شد، اما مادرش در آنجا به انتظار نشسته است. آغوشت را باز كن و يادگار مولايم امام سجاد عليه السلام را در دل خود جاي بده، آن سرو بلند قامت و درياي دانش را درياب.

 بقيع: آغوشت را باز كن و تنها وارث باقي مانده از يادگار كربلا را در دل خود جاي بده، كسي را كه خاطرات دوران كودكيش را با خود به همراه دارد، غم از دست دادن عزيزانش را با خود به همراه دارد، بقيع او را آرام در آغوشت بگير زيرا سينه اش غمگين و محزون است، قلبش از زهر مسموم است، او هنوز داغدار است.

بقيع مواظب نور چشمانم زهراي مرضيه باش.

بزرگواران شهادت پنجمين قافله سالار شيعيان، هفتمين معصوم، درياي علوم، كشتي نجات مردم از جهل و ناداني، آفتاب تابناك امامت و ولايت، داغدار صحنه ي عاشورا، وارث انبياء و اوصياء، الگوي بينش و معرفت، تنديس علم و ايمان، ناظر غيب و شهود بر تمام عاشقان واقعي امامت و ولايت و تشنگان عدالت علوي تسليت باد.

به قلم: نادم

با سلام به تمام مخاطبان اين وب

ازآنجايي كه شكر مخلوق شكر خالق مي باشد: « من لَم یَشکُرِ المنعِمَ مِنَ المخلوقین لَم یَشکُرِ الله؛ هر که در قبال خوبی مردم تشکر نکند از خداوند تشکر نکرده است.»(عيون اخبار الرضا)

بر خودم لازم مي بينم از تمام كساني كه در گردآوري مطالب اين وب كمك مي كنند نهايت تشكر و قدرداني را داشته باشم.

از جمله آن افراد عبارتند از:

1. حجت الاسلام والمسلمين آقاي اسمعيلي

2. سركار خانم رقيه فكري (بهانه)

اميدوارم خداوند توفيق خدمت به همنوعان خود را به ما عطا فرمايد و بتوانيم گره اي از مشكلات جامعه و دوستان را بگشاييم.

مرثيه در سوگ امام باقر عليه السلام

نمي دانم چرا افسرده دلهاست

گمانم ماتم فرزند زهراست

امام باقر از بيداد دشمن

شهيد مكتب خلّاق يكتاست

فروغ چشم زين العابدين است

چراغ پرفروغ علم و تقوي است

ز داغ جانگدازش دختر اشك

روان از آسمان چشم زهراست

ز بس باشد غم مرگش جهان سوز

به پيش چشم من عالم غم افزاست

به ياد آن مزار بي چراغش

ز ديده اشك ما جاري به شبهاست

محسن حافظي كاشاني

برايم گريه كنند

مرحوم شيخ عباس قمي در منتهي الآمال مي نويسد: با سند معتبر از امام صادق عليه السلام نقل شده پدرم فرمود: اي جعفر! از مال من براي ندبه كنندگان وقف كن كه ده ها سال در مني، موسم حج، برايم گريه كنند و رسم ماتم را تجديد نمايند و بر مظلوميت من آه و زاري كنند.

منبع: منتهي الآمال، ج2، ص 177/ بحارالانوار، ج46، ص 220/ الكافي، ج5، ص117

اي شيعيان بياييد بر امام مظلوم ندبه كنيم و بگوئيم: اي مظلومي كه داغ كربلا ديده اي! اي يادگار پيامبر! اي دلبند زهرا! اي غريب بقيع! اگر سفارش فرموده اي ده سال برايت گريه كنند، مادامي كه شيعيان هستند، برايتان گريه خواهند كرد.

به قلم: حجت الاسلام آقاي اسمعيلي

احتجاج امام باقر (ع) با قتادة بن دعامه بصرى

 شیخ كلینى در كافى به نقل از ابو حمزه ثمالى روایت كرده است كه: در مسجد رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) نشسته بودم كه مردى به سویم آمد و سلام داد و پرسید اى بنده خدا كیستى؟گفتم: از اهالى كوفه هستم، با من چكار دارى؟پرسید: آیا محمد بن على (امام باقر (عليه السلام) ) را مى‌‏شناسى؟ گفتم: آرى، اگر حق و باطل را مى‌‏دانى با او چكار دارى؟ گفت: اى كوفیان شما طاقت ندارید، اگر ابو جعفر را دیدى به من خبر ده. هنوز كلامش تمام نشده بود كه ابو جعفر آمد. عده‌‏اى از مردم خراسان و نیز گروهى دیگر اطراف آن حضرت را گرفته بودند و درباره مناسك حج از وى سؤال مى‌‏كردند. امام (عليه السلام) آمد و در جایگاه خود نشست. آن مرد نیز در نزدیك آن حضرت جاى گرفت. من در جایى نشستم كه سخنان آنان را بشنوم. اطراف امام عده‌‏اى نشسته بودند. وقتى هر یك كار خود را انجام دادند و رفتند، امام رو به آن مرد كرد و پرسید: تو كیستى؟ پاسخ داد: من قتادة بن دعامه بصرى هستم. امام پرسید: تو فقیه بصریان هستى؟ گفت: آرى. امام گفت: واى بر تو اى قتاده!خداوند مردمى را آفرید و براى آنان حجت‌هایى قرار داد. آنان ستون‌هایى در زمینش هستند و به اجراى فرمانهاى خداوند قائمند. آنان در علم خداوند برگزیدگانند. پیش از خلقت آنان را برگزید و ایشان از جانب راست عرش او سایه‏‌بانند. قتاده مدتی  خاموش ماند. سپس گفت: خداوند ترا نیكو گرداند! به خدا سوگند من رویاروى فقها و ابن عباس نشستم اما قلبم در برابر هیچ یك از آنان چنان كه در برابر تو به اضطراب افتاده است، به ناآرامى و اضطراب دچار نگشته بود.

 امام عليه السلام به او گفت: مگر نمى‌‏دانى كجایى؟ تو اینك در برابر خانه‌‏هایى هستى كه خداوند اجازه داده در آنها نام مقدسش بلندى گیرد و یاد شود، در این خانه‌‏ها مردانى شامگاهان و صبحگاهان او را تسبیح مى‏‌كنند. كسانى كه هیچ سوداگرى و داد و ستدى آنان را از یاد خدا و اقامه نماز و دادن زكات غافل نمى‏‌سازد. تو چنینى و ما همان كسانیم كه خداوند چنین توصیفشان كرده است.

قتاده بر آن حضرت گفت: به خدا راست گفتى. خدا مرا قربانت كند آن خانه‌‏ها سنگى و گلین نیستند. سپس گفت: درباره حكم ‏«پنیر» مرا آگاه كن. امام تبسمى كرد و فرمود: آیا پرسشهایت درباره این مسائل است؟ قتاده پاسخ داد: حكم آن را فراموش كرده‌‏ام. امام پاسخ داد: اشكالى در آن نیست. قتاده گفت: اگر از آن بوى مرده احساس شده باشد؟ امام گفت: اشكالى در آن نیست. زیرا هیچ رگ و استخوانى ندارد و خونى در آن نیست. بلكه از میان سرگین و خون بیرون مى‏‌آید. سپس فرمود: بو و نسیم به منزله مرغى مرده است كه از آن تخمى بیرون آمده باشد، آیا آن تخم را مى‏‌خورى؟ قتاده گفت: نه مى‌‏خورم و نه به كسى مى‏‌گویم بخورد. امام (عليه السلام) پرسید: چرا؟ گفت: چون این تخم از جوجه مرده‌‏اى به دست آمده است. امام (عليه السلام) گفت: اگر این تخم را مراقبت كنى و از آن جوجه‏‌اى به دست آید آیا آن جوجه را مى‌‏خورى؟گفت: آرى. امام پرسید: پس چه چیز آن تخم را بر تو حرام كرده بود و این جوجه را حلال؟ سپس فرمود: بوى مرده هم مانند تخم است، پنیر را از بازار مسلمانان و از نمازگزاران بخر و درباره آن تحقیق مكن، مگر آن كه كسى درباره آن چیزى به تو بگوید.

 گرفته از کتاب: سیره معصومان

تنظیم برای تبیان: سید پیمان صابری