معاونت فرهنگی مدرسه علمیه الزهراء شاهین دژ

شخصیت امام خمینی (ره)

 هر انقلابی نیاز به یک راهنما و رهبر دارد و از آنجائی که رهبر واژه‌ی عامی است که هم شامل رهبر ظالم می‌شود و هم شامل رهبری عادل و خداشناس. از آنجا که جامعه‌ی ما یک جامعه‌ی اسلامی است و سرشار از لطف و عنایت الهی می‌باشد پس کسی که زمام امور این جامعه اسلامی را در دست می‌گیرد باید دارای مشخصه‌ها و ویژگی‌های خاص باشد پس رهبر ما که امام خمینی (ره) بود دارای ویژگی‌های بود که در اینجا به طور مختصر به برخی از آن ویژگی‌ها اشاره می‌کنیم:

 الف. تواضع حضرت امام

 یکی از خصوصیات برجسته‌ی حضرت امام، این بود که نسبت به تمام افراد، اعم از پیر و جوان و بچه و نیز موافق و مخالف، با کمال رفق و مهربانی رفتار می‌کردند. حتی نسبت به کسی که ایشان را تکفیر کرده بود هم با احترام برخورد می‌نمودند. در مجالس هم سعی می‌کردند بدون تشریفات وارد شوند و به جای نشستن در صدر مجلس، در صفوف طلبه‌های معمولی بنشینند.

 ب. کارخانه آدم‌سازی

 امام شخصیت ساخته شده‌ای بود که هر کس با او برخورد می‌کرد، ناخودآگاه و یا از روی حس تقلید، تلاش می‌کرد امام گونه رفتار کند. برخی اشخاص بازاری به امام علاقه‌مند شده بودند، می‌گفتند که این مرد کارخانه‌ی آدم‌سازی دارد! خودساختگی ایشان از آثار او پیدا بود. هم عبادت و خداترسی‌اش معلوم و مبرهن بود و هم در عمل، رفتارهایی از ایشان سر می‌زد که دال بر نفس مهذب او بود؛ از جمله سرکشی ایشان به ضعفاء و مساکین در مدرسه؛ با اینکه خودشان از لحاظ مالی، دارای امکانات نبودند؛ مع‌الوصف تا آنجا که در توان داشتند، حتی به قیمت اینکه از خودشان کم بگذارند، سعی می‌کردند به دیگران کمک و اعانه بکنند.

 ج. درس اخلاق امام

 حضرت امام حدوداً سی و دو سال داشتند که در مدرسه‌ی فیضیه، زیر کتابخانه، درس اخلاق می‌گفتند. در این درس، طبقات دیگر مردم؛ از قبیل بازاریان شرکت می‌کردند؛ حتی یک بار، یکی از بازاریان، جمله‌ی تکان دهنده‌ای را به زبان آورد که درس آقای خمینی، آدم درست می‌کند و من هم قصد آدم شدن دارم! این درس بین سی تا چهل شاگرد داشت. البته رژیم رضاخان از برگزاری این جلسه جلوگیری کرد چون حضرت امام در خلال درس به طرح مسائل روز می‌پرداختن و عملا با رژیم در حال مبارزه بودند.

 د. نفس قدسی حضرت امام

 در میان افراد شرکت کننده در جلسات درس امام تعدادی از افراد شاغل در ادارات و حتی مجلس قانونگذاری آن وقت، شرکت می‌کردند و برخی از رموز و اسرار مجلس و مسائلی که در ادارات می‌گذشت را مخفیانه برای امام گزارش می‌کردند و ایشان هم با جمع‌آوری آن اطلاعات، واکنش‌های لازم و مقتضی را از خود بروز می‌دادند. ریشه‌های اولیه و اصلی انقلاب اسلامی، توسط همان جمه و با همان افکار آـبیاری شد و نشو و نما یافت و اگر در حال حاضر هم صحبت صدور انقلاب هست و معنویت و روح آن در حال گسترش است؛ به برکت شاگردان امام خمینی و پرورش یافتگان جلسات مزبور است. در واقع مرحوم امام، نخست به تهذیب نفس خویش همت گماشت و آنگاه درصدد اصلاح دیگران برآمد و خود ساختگی‌اش را به دیگران سرایت داد. اگر خودساختگی امام و شاگردان دست پرورده‌ی او نبود، جمهوری اسلامی تاکنون باقی نمی‌ماند. افرادی از داخل و خارج کشور به خیال فاسد خودشان پیشگویی می‌کردند که این نظام، با توجه به نپختگی مسئولان آن، چند صباحی بیشتر دوام نمی‌آورد، اما خوشبختانه ارکان نظام روز به روز قوی‌تر شد.

این مسئله به خاطر آن است که افرادی که در طی سنوات متمادی در شعاع شخصیت امام قرار می‌گرفتند، ناخودآگاه جذب ایشان می‌شدند و از روحیه ایثار و فداکاری در راه هدف، مانند خود ایشان، برخوردار می‌شدند؛ به گونه‌ای که حاضر بودند و در آن شرایط خفقان، خودشان را به آب و آتش بزنند.[1]

1. بدلا، حسین، هفتاد سال خاطره/ از حسین بدلا، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ص223

برگرفته از تحقیق پایانی خانم مریم بابایی